Ahmet Hamdi Tanpınar Şiirleri - Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-10-2012

Ahmet Hamdi Tanpınar Şiirleri
Yavaş Yavaş Aydınlanan

Yavaş yavaş aydınlanan
Bir deniz altı âlemi,
Yosunlu bir boşluktan
Çekiyor kendine beni

Bir yıldız uzaklığında
Uyanıyor birer birer
Ürkek bulanıklığında
Zamanı bölen şekiller

Ey sükûtun bir nefeste
Yaktığı billur âvize!
Bu esrarlı müselleste
Gökler yakınlaştı bize

Aydınlığın handesesi
Sonsuzluk bahçendir senin;
Dinleyin geliyor sesi
Arılarla böceklerin!

Bilirim kimse içemez
Üst üste aynı pınardan,
Bir veda gibi her nefes
Alışılmış kıyılardan

Hangi güvercin kanadı
Köpükten çırpınışında;
Bu sarayı tamamladı
Her tesadüfün dışında;

Ve hangi el boş geceden
Uzattı bu altın tası,
Sızdıkça bir düşünceden
Günlerin kızıl meyvası?

Ey eşiğinde bir ânın
Durmadan değişen şeyler!
Baş ucunda her rüyanın
Bu aydınlık oyun bekler

Sabah

Serin rüzgârlara pencereni aç!
Karşında fecirle değişen ağaç,
Bak, seyret rengini ağaran ufkun
Mahmur gözlerinde süzülsün uykun

Bırak saçlarınla oynasın rüzgâr,
Gümüş çıplaklığı bir başka bahar
Olan vücudunu ondan gizleme

Ne varsa hepsini boyun, saç, meme,
Esîrden dudaklar okşasın sevsin
Mademki geceden daha güzelsin!

Ne İçindeyim Zamanın

Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare geniş bir anın
Parçalanmış akışında,

Bir garip rüya rengiyle
Uyumuş gibi her şekil,
Rüzgarda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil

Başım sükûtu öğüten
Uçsuz, bucaksız değirmen;
Içim muradıma ermiş
Abasız, postsuz bir derviş;

Koku bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim

09-10-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Ahmet Hamdi Tanpınar Şiirleri - Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Şiirleri Ahmet Hamdi Tanpınar Şiirleri Yavaş Yavaş Aydınlanan Yavaş yavaş aydınlanan Bir deniz altı âlemi, Yosunlu bir boşluktan Çekiyor kendine beni Bir yıldız uzaklığında Uyanıyor birer birer Ürkek bulanıklığında Zamanı bölen şekiller Ey sükûtun bir nefeste Yaktığı billur âvize! Bu esrarlı müselleste Gökler yakınlaştı bize Aydınlığın handesesi Sonsuzluk bahçendir senin; Dinleyin geliyor sesi Arılarla böceklerin! Bilirim kimse içemez Üst üste aynı pınardan, Bir veda gibi her nefes Alışılmış kıyılardan Hangi güvercin kanadı Köpükten çırpınışında; Bu sarayı tamamladı Her tesadüfün dışında; Ve hangi el boş geceden Uzattı bu altın tası, Sızdıkça bir düşünceden Günlerin kızıl meyvası? Ey eşiğinde bir ânın Durmadan değişen şeyler! Baş ucunda her rüyanın Bu aydınlık oyun bekler Sabah Serin rüzgârlara pencereni aç! Karşında fecirle değişen ağaç, Bak, seyret rengini ağaran ufkun Mahmur gözlerinde süzülsün uykun Bırak saçlarınla oynasın rüzgâr, Gümüş çıplaklığı bir başka bahar Olan vücudunu ondan gizleme Ne varsa hepsini boyun, saç, meme, Esîrden dudaklar okşasın sevsin Mademki geceden daha güzelsin! Ne İçindeyim Zamanın Ne içindeyim zamanın, Ne de büsbütün dışında; Yekpare geniş bir anın Parçalanmış akışında, Bir garip rüya rengiyle Uyumuş gibi her şekil, Rüzgarda uçan tüy bile Benim kadar hafif değil Başım sükûtu öğüten Uçsuz, bucaksız değirmen; Içim muradıma ermiş Abasız, postsuz bir derviş; Koku bende bir sarmaşık Olmuş dünya sezmekteyim, Mavi, masmavi bir ışık Ortasında yüzmekteyim