05-23-2007
|
#6
|
İSİMSİZ KARANLIK
|
Kendimi bildim bileli yalnızlıkla baş başayım Dostlarım var, evet, ama yalnızlığı öğrendim Çünkü güvendiğim dağlara kar yağmasını izlemeklee kalmadım Tırnaklarımla yaptığım kalelerin çöküşünü izledim Ağladım ilk zamanlar Ama dimdik durmayı öğrendim sonra Henüz 17 yaşındayım, ama, öğrendim sonunda dimdik durmayı Çünkü, anladım ki, dayandığın bastona tekme atmakla kalmıyorlar, düştüğün yere, senin üzerine kuruyorlar kalelerini Mezara gömüyorlar seni Şimdi tek amacım biri üzerime mezarım olacak kalesini kurmadan, kaleden mezarlar yapanları diri diri gömmek 
Teşekkürler Rahatsız, etkileyici  ve doğru bir yazı 
|
|
|