Namaz Kılarken Namaza Konsantre

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-08-2012

Namaz Kılarken Namaza Konsantre
Namaz Kılarken Namaza Konsantre
namaz kılarken konsantre,
namaza konsantre olmak,
namazda konsantrasyon

Namaz hûşu ve hudû ile kılınmalıdır

Hûşu namazın sırrı ve ruhudur

Kur'anı Kerimde; "Allah'ın huzurunda tam hûşu ve hudû ile durun" buyurulmaktadır

(Bakara, 238) Bazı alimler hudû zahiri eğilmek, hûşu ise, manevi ve ruhi eğilmektir, derler (Haydar Hatipoğlu, Sünen-i İnn-i Mace Tercemesi ve Şerhi, c 3, s 348)

Bazı Alimler ise, hûşu azalarla; hudû ise kalple olur, demişlerdir

Veya hûşu gözle, hudû diğer azalarla olur

Peygamberimiz Hz

Muhammed (s

a

v) , "Hûşu ancak, namazda (uzuvlarını) hiç kımıldatmayan ve tevazu içinde olan kimseler için tahakkuk eder

" buyurmuştur

Felah, namazlarını hûşu ile kılanlara mahsustur

Namazlarında hûşu'a riayet etmeyenler felaha eremezler

Hûşuun bulunmaması felahın da yokluğu demektir

Bu konuda Kur'anı Kerim;

"Namazlarını hûşu ile kılan müminler kurtuluşa ermişlerdir

" buyrulmaktadır

(Mü'minun,1)

Bu ayet-i kerime nazil olmazdan önce sahabe-i kiram namazda gözlerini gökyüzüne kaldırıyorlar, sağa sola bakınıyorlardı

Ayet-i Kerimenin nazil olmasından sonra artık gözlerini secde mahalline çevirmeye başladılar

Abdullah Bin Ömer bu ayet-i kerimenin izahında şöyle der: "Sahabe-i Kiram, namaz için ayağa kalktıklarında başka hiçbir şeyle ilgilenmezler, bütün varlıklarıyla kendilerini namaza verirlerdi

Gözlerini secde yerine dikerler ve Allah'ın kendilerine baktığını kabul ederlerdi

"

Namazda ayakta iken secde yerine, rükûda iken ayaklara, secdede iken burun ucuna, otururken iki elleri arasına bakmalıdır

Bu söylenilen yerlere bakıp ta gözler etrafa kaymazsa, namazda hûşu hali hasıl olabilir, kalp dünya düşüncelerinden kurtulabilir

El parmaklarını Rükûda açmak ve secdede bir birine yapıştırmak sünnettir

Bunlara dikkat edilmelidir

Parmakları açık veyahut bitişik bulundurmak, sebepsiz boş şeyler değildir

Bizler için İslamiyet'in sahibine uymak kadar büyük bir nimet yoktur

(Sadık Dânâ, Altınoluk sohbetleri 2, s 121)

09-08-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Namaz Kılarken Namaza Konsantre Namaz Kılarken Namaza Konsantre Namaz Kılarken Namaza Konsantre namaz kılarken konsantre, namaza konsantre olmak, namazda konsantrasyon Namaz hûşu ve hudû ile kılınmalıdır Hûşu namazın sırrı ve ruhudur Kur'anı Kerimde; "Allah'ın huzurunda tam hûşu ve hudû ile durun" buyurulmaktadır (Bakara, 238) Bazı alimler hudû zahiri eğilmek, hûşu ise, manevi ve ruhi eğilmektir, derler (Haydar Hatipoğlu, Sünen-i İnn-i Mace Tercemesi ve Şerhi, c 3, s 348) Bazı Alimler ise, hûşu azalarla; hudû ise kalple olur, demişlerdir Veya hûşu gözle, hudû diğer azalarla olur Peygamberimiz Hz Muhammed (sav) , "Hûşu ancak, namazda (uzuvlarını) hiç kımıldatmayan ve tevazu içinde olan kimseler için tahakkuk eder" buyurmuştur Felah, namazlarını hûşu ile kılanlara mahsustur Namazlarında hûşu'a riayet etmeyenler felaha eremezler Hûşuun bulunmaması felahın da yokluğu demektir Bu konuda Kur'anı Kerim; "Namazlarını hûşu ile kılan müminler kurtuluşa ermişlerdir" buyrulmaktadır (Mü'minun,1) Bu ayet-i kerime nazil olmazdan önce sahabe-i kiram namazda gözlerini gökyüzüne kaldırıyorlar, sağa sola bakınıyorlardı Ayet-i Kerimenin nazil olmasından sonra artık gözlerini secde mahalline çevirmeye başladılar Abdullah Bin Ömer bu ayet-i kerimenin izahında şöyle der: "Sahabe-i Kiram, namaz için ayağa kalktıklarında başka hiçbir şeyle ilgilenmezler, bütün varlıklarıyla kendilerini namaza verirlerdi Gözlerini secde yerine dikerler ve Allah'ın kendilerine baktığını kabul ederlerdi" Namazda ayakta iken secde yerine, rükûda iken ayaklara, secdede iken burun ucuna, otururken iki elleri arasına bakmalıdır Bu söylenilen yerlere bakıp ta gözler etrafa kaymazsa, namazda hûşu hali hasıl olabilir, kalp dünya düşüncelerinden kurtulabilir El parmaklarını Rükûda açmak ve secdede bir birine yapıştırmak sünnettir Bunlara dikkat edilmelidir Parmakları açık veyahut bitişik bulundurmak, sebepsiz boş şeyler değildir Bizler için İslamiyet'in sahibine uymak kadar büyük bir nimet yoktur (Sadık Dânâ, Altınoluk sohbetleri 2, s 121)