Ölüm Kokan Bir Veda..

Ölüm kokan bir veda benimkisi,
Tek el sıkılmış bir silahla olabilir ölümüm
Ya da özenle hazırlanmış bir ölümlük ip!
Pek fark etmez sanırım,
Önce sana olan sevgimin ayağına taş bağlarım,
Denize atarım, bulamasın ruhumu diye
Ya da Rönesans öncesinden kalmış zehirler içiririm,
Seni sevdiğini gizleyemeyen kalbime…
Ellerimi de bileklerimden keserim belki,
Yenilenen bir kan kokusuyla cezalandırırım kendimi
Boynuma bağladığım ipte sen bulursun belki beni,
Vicdan azabı çekersin, kahrolursun belki…

Bir şeyler son bulmalı,
Kan kokmalı ki, ölüm benim koynumda sonsuzlaşsın

Ölüm yaklaşmalı o gece ikimize de;
Çünkü, ölüm kokan bir veda sabahı benimkisi~