Çocuklar Çocukluğunu Yaşamalılar

**Prof. Dr. Sinsi** · 09-06-2012

Çocuk oyunları merak ve heyecan uyandırıcı özellikleriyle de dikkat çekerler

Yarışlar

rekabetler doyasıya yaşanır

İcat ve keşiflere açıktır

Lider vasfını haiz karakterler grup oyunlarında kendini gösterir

Bazı büyük adamların çocukluk arkadaşları onlar hakkında konuşurlar

Ve daha o yaşlarda bir takım vasıflarından bahsederler

Kısaca oyun oynayamamış kimseler çocukluğunu “yaşanmamış” kabul ederler

Haksız da sayılmazlar yani…
Kent çocukları oyun yönünden kasabalı çocuklara nazaran daha şanssızdırlar

Bir çoğu plastik oyuncak deposunu andıran odalarında kendi haline terkedilmiş durumdadırlar

Mümkün olduğu kadar erken yaşta

evden bir an önce kreş ve okul gibi kurumlara havale edilerek aileler üzerlerinden sorumluluklarını atmış olurlar

Çocuk gözünde durum aynen böyledir

Maalesef ki özel veya tüzel birçok okul öncesi eğitim kurumu “çocuk toplama kampına” benzemektedir

Okul çağı da yeterince oyuna açık değildir

Kentlerde sokak veya mahalle arkadaşlığı zaten çok sınırlıdır

Okullarda ise genelde ikili öğretim uygulaması olduğu için

çocuklar okul arkadaşlarıyla oynayacak zaman bulamamaktadırlar

Çalışan annelerin çocuklarının okul dışı zamanları da etüd merkezlerinde gelip geçmektedir

Özetle söylemek gerekirse: “Oyun” basit gibi görünen bir olgudur

ancak çocuklar söz konusu olduğunda çok ama çok ciddiye alınmalıdır

Alıntı

09-06-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Çocuklar Çocukluğunu Yaşamalılar Çocuk oyunları merak ve heyecan uyandırıcı özellikleriyle de dikkat çekerler Yarışlar rekabetler doyasıya yaşanır İcat ve keşiflere açıktır Lider vasfını haiz karakterler grup oyunlarında kendini gösterir Bazı büyük adamların çocukluk arkadaşları onlar hakkında konuşurlar Ve daha o yaşlarda bir takım vasıflarından bahsederler Kısaca oyun oynayamamış kimseler çocukluğunu “yaşanmamış” kabul ederler Haksız da sayılmazlar yani… Kent çocukları oyun yönünden kasabalı çocuklara nazaran daha şanssızdırlar Bir çoğu plastik oyuncak deposunu andıran odalarında kendi haline terkedilmiş durumdadırlar Mümkün olduğu kadar erken yaşta evden bir an önce kreş ve okul gibi kurumlara havale edilerek aileler üzerlerinden sorumluluklarını atmış olurlar Çocuk gözünde durum aynen böyledir Maalesef ki özel veya tüzel birçok okul öncesi eğitim kurumu “çocuk toplama kampına” benzemektedir Okul çağı da yeterince oyuna açık değildir Kentlerde sokak veya mahalle arkadaşlığı zaten çok sınırlıdır Okullarda ise genelde ikili öğretim uygulaması olduğu için çocuklar okul arkadaşlarıyla oynayacak zaman bulamamaktadırlar Çalışan annelerin çocuklarının okul dışı zamanları da etüd merkezlerinde gelip geçmektedir Özetle söylemek gerekirse: “Oyun” basit gibi görünen bir olgudur ancak çocuklar söz konusu olduğunda çok ama çok ciddiye alınmalıdır Alıntı