23 Nisan Bayramı İçin
 

Ali: Çocuklar, Necla ile Ersin tam bir haftadır birbirleriyle dargınlar.

Osman: Ya, ya… Ölsek barışmayız, diyorlar.

Nuri: Arkadaşlar ne yapalım edelim, şunları barıştıralım.

Abidin: Haydi Osman gidelim, sen Necla’yı getir, ben de Ersin’i. Bugün bu işi bitirelim. (İki çocuk gider.)

Ali: Benim aklıma güzel bir fikir geldi.

Nuri: Nedir o?

Ali: Barışmak için Çocuk Bayramı’dan güzel sebep olur mu?

Nuri: Yaşa Ali, bu yerinde bir akıl.

(O sırada bir taraftan Necla, öbür taraftan Ersin gelirler)

Osman: Necla’cığım bizim içimize sinmiyor. Artık Ersinle barışıverin.

Necla: Asla barışmam!

Ersin: Hele ben hiç barışmam. Çünkü ayağıma basıp da özür dilemeyen O.

Ali: Ne yazık… Atatürk’ün ruhu şimdi üzülüyor.

Necla: Neden?

Ali: Görmüyor musun, 23 Nisan Çocuk Bayramı geliyor?

Nuri: Atatürk bu bayramı neden Çocuk Bayramı demişti? Türk çocukları el ele verip birlik olsun, iyi yetişin, ilerde vatanı iyi korusun diye.

Osman: Siz ise, şimdiden darılıyorsunuz.

Ersin: Atatürk’ün ruhunu hiç üzemem, ben barışıyorum.

Necla: Ben de üzemem, barışırım.

(İki çocuk birbirine sarılır.)

Nuri: Yaşasın bayram, yaşasın Ali’nin aklı!