Hikmet-Bilgi
 

Hikmet-Bilgi


Hikmet

Kur'an-ı Kerim. İbranice kökenli Arapça bir kelime olan "Hikmet" bilgi anlamındadır. İslam dininde önceleri peygamber söylevi anlamında kullanılmıştır. Daha sonra bu deyim bizzat Kur'an anlamında kullanılmaya başlanmıştır. Hikmet deyimi halkın konuşma dilinde akıl almaz iş ve bundan ötürü de ancak Tanrı'nın bileceği iş anlamında kullanılır. Bu anlamda hikmet-i ilahiye, hikmetinden sual olmaz denir.

Nahl sûresinin 125. âyetindeki hikmet deyimi peygamber söylevi anlamındadır: "Rabbinin yoluna hikmetle (bilhikmeti), güzel öğütle davette bulun". Bundan başka vahyedilmiş kitap anlamında da kullanılmıştır, örenğin Mai-de sûresinin 110. âyetindeki hikmet deyimi bu anlamdadır:

"Sana kitabı, hikmeti (velhikmete)... öğretmiştim". Daha sonra bu deyim bizzat Kur'an anlamında kullanılmıştır, örneğin Bakara sûresinin 231. âyetindeki hikmet deyimi bu anlamdadır: "Size indirdiği kitap ve hikmeti (minelkitabi vel-hikmeti) yâd edin ki onunla size öğüt veriyor". Kamer sûresinin 5. âyeti de şöyleder: "Kur'an nihayete ermiş bir hikmettir". Bu deyim, Peygamberin çeşitli sözlerinde de kullanılır. Örneğin Ebû Hüreyre'nin anlattığı bir hadiste Peygamber şöyle demektedir: "Size Yemen'liler geldi. Onların kalpleri ince ve yumuşaktır. İmân ve hikmet Yemen'de, iftihar ve böbürlenme deve sahiplerinde, ağır başlılık ve vakar koyun sahiplerindedir."