ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Adı Özlem Oldu Yaşanan Bütün Çocukluk Anılarının

Adı özlem oldu yaşanan bütün çocukluk anılarının

Küsmemizde, barışmamızda oyunlarımız kadar kolaydı

Kırılmazdı kalplerimiz

Küstüğümüzde elimizle iki parmağımızı üst üstü koyar, küs işaretini yapar

Çok değil iki dakika sonra bu işareti bozar

Ya da küstüğümüzü unutur devam ederdik oyunlarımıza

Kan kardeşliği de bilirdik kan akıtmadan…

“Sen benim kan kardeşim olur musun?” der oluverirdik oracıkta sözle

Bisikletlerimiz bile küçücüktü

Üç tekerlekliydi…

Oyunlarımız sürekliydi

Akşamları evlerimize dağılışlarımızın ardından

Ertesi günü yine kaldığımız yerden başlardı oyunlarımız

Yalancıydık o zamanlar…

Yalanın kötü bir şey olduğunu bilmezdik

Yeminler ederdik inandırmacasına

Sevgililerimizde yoktu o zamanlar, kalbimizi kıranda…

Oyunlarımız kolaydı!

Saklambaç vazgeçilmezimizdi…

Bir küçük çam ağacı bile saklayabilirdi küçücük bedenimizi…

O küçücük ellerimize sığdırabileceğimiz küçük taşlar arardık beş taş oyunu için

Sonralarda idrak ettik istop oyununun asıl adının stop olduğunu

Uçurtmalarımız vardı, kan ter içinde kalırdık en yükseğe uçurtma çabasında

Birde bulutlara mektup gönderirdik

Uçurmalarımızın ipine yazılı bir kâğıt iliştirir, rüzgârında etkisiyle ulaşmasını beklerdik hevesle…

“postacı rüzgâr çabuk gönder mektubumuzu” derdik

Postacı rüzgâr derdik postacımızdı rüzgâr

Alel acele bir kiremit bulur seksek oynamak için kabataslak çizimler yapardık en geniş trotuara…

Yoktu o zamanlar rekabet, ihanet, nefret!

Bize yabancıydı bu tür kelimeler

İsteklerimizde küçüktü bizim gibi…

Alınmış bir oyuncak bebek, bir küçük araba yeterdi bizi mutlu etmeye…

Sağlıklıydık, saftık, temizdik, günahsızdık…

Adı özlem oldu şimdilerde…

Özlenmiş bütün çocukluk anlarımızın…