|
Hadi Ver Ellerini Bana
Hadi Ver Ellerini Bana! Öyle Bir Tılsımdır Ki Sevgi; Bize, Her Varlığa Sevgi İle Bakma Şuuru KazandırırEn Umulmadık Şeylerde Bile Bir Güzellik Yakalama Şansı Verir Hadi Ver Elerini Bana! "Sevgi"Ye Birlikte Uyanalım Hadi Ver Ellerini Bana! Umulmazlıklarda Birlikte Kaybolalım Gerçek Sevgi; Daima Sıcaklığı Kucaklayan Ve Bu Yolda Yürüyen Bütün İnsanlara Adanan Evrensel Bir Duygudur Hadi Ver Ellerini Bana! Sıcacık Sevgiyle Varolalım Hadi Ver Ellerini Bana! Beraberce Adımladığımız Yollara Sevgimizle Adanalım Dayanıklılığın Her Gün Sınandığı, İmtihanların Zorlaştığı Bu Uzun Yolculukta, Karşılaştığımız Her Zorlukla Birlikte Ruhumuzda Değişime UğrarKaybedeceğimizi Yada Kazanacağımızı İster Bilelim İster Bilmeyelim Mücadeleye Devam Etmek Zorunda Hissederiz Kendimizi,Hayatın Hangi Kulvarında Koştuğumuza Aldırmadan Hadi Ver Ellerini Bana! Her Zorluğa Tek Yürek Dayanalım Hadi Ver Ellerini Bana! Kazansakta Kaybetsekte Sevgimizle Hep Mutlu Olalım Düşlerimin posasında yaşam mücadelesindeyim Ölüm-kalım savaşı bu,takatim yok kalmaya Kıskıvrak Sarılmış Dört Bir Yanım,Duvarlar Arası BoşluktayımKaranlık Buralar En Dipte,Öyle Dingin,Öyle Bitkin Kalakalmışım Meğer Ses Geçirmezmiş DuvarlarDuyulmamışım Kendime Sarılışlarım Bitmek Bilmiyor Ve Isıtmaya Yetmiyor Kollarım Yüreğimi Ya Gözlerin Geçirecek Bu Titreme Nöbetlerimi,Ya Da Sesini Duyunca Kırılacak Buzları Kalbimin Söyle; Hazır Mı Kulakların Duymaya,Esir Kalmış Çığlıklarımı? Vedalaşırken Nefesinle,Hüzünlerimi Bastırdım İçimde Çıt Çıkarmadılar Ellerin Gitmeye Hevesli Olduğun İçin Mi Soğuktu Bu Kadar? Ne Zaman Uzaklaşan Bir Tren Görsem Bu Şehirden,El Sallarım UsulcaHücrelerim Yalpalar İçimde Vagon Tıngırtıları Kesildiği An,Anlarım! Kesilir SoluğumÖlürüm Isıtamıyorum Isınmıyor Ellerim Garip,Bomboş Birbirlerine Kenetleniyorlar Kalan Acıyı Benden Saklıyorlar Hani "Elde Var Acı" Hani "Gözde Bir Damla Yaş" Gözlerime Dokunuyorlar "İşte Gerçek Yas" Gerçek Matem,Gerçek Acı Derinlerden Bir "Ah" Bir Yanık Feryat Ve Kurşuna Dizilmiş Bir Sevdanın İniltisi Ellerim Biliyor O Sesler Benden Yüreğimden Geliyor Ellerim Soğuk Çünkü; Ellerim Yüreğinden Geliyor Düştüm Ellerinden Dikenli Teller Arasına Düşümün Adı Sendin Oysaki Düşün Ki Ne Çok Acıdı Yüreğim |
Hadi Ver Ellerini Bana
Unuturum sanma. doğa ananın huzurundan kovulmuş mevsim gibi kaplıyor havayı bıraktığın sızı. Veysel’in gözlerinden bakarken sana acılarına kadar gördüm ki, seni sızlıyor tenim bildiğin gibi değil.. Araf’tan ötedeyim. bilmem sanma. gözleri yağmurlu bir kadın, yeni yetme teninde saçları ağarmış bir kıyıymış.. kanına düğüm atılmış kara bir tren sesiymiş şehir sen giderken kemanın sofrasında rakı, dilinden düşen hüzünbaz bir notaymış ıslığı. Ahh şehir! dallarında efkâr doğan bahçendeki o ağacı sarhoş eden ben değilim ben değilim göğünden yıldız, denizinden tuz çalan.. bak! su ateşi zehirledi ki, ateş deli miydi ölüme, sevdiğinin elinde bile bile selam verdi. deme birşey şehir, kıyama bana .. kayboluyorum inkârın kollarında inanmak diyor; piç gibi bıraktın ellerimi sende mutlu olama! sevemediğimsin sen şehir o yokken acılarımın saçlarını yalandan da olsa okşama kırılgandır uçları hâlâ ve bil diye şehir kahrol diye hüznü iyi ağırladığımdan beri, et’im kemiklerimin mezar yeri. |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.