Bir El Mesafesindeki Dost
 

Bir El Mesafesindeki Dost

Bir dostum var bu uçsuz bucaksız şehirde
Bir el mesafesi kadar yakın bir yerde
Günler günleri kovalar, haftalar bilmez dur durak.
Nasıl da geçti bir yıl, daha hiç anlamadan bak
Eski dostların yüzü şimdi ne kadar da uzak
Hayat denilen şey hızlı ve acımasız bir tuzak
Dostluğumuz bitmedi, hala sımsıcak kalpler
Kapımı çaldığı ve kapısını çaldığım günler
Daha dün gibi. O vakitler tabii genciz
Şimdilerde ne vaktimiz var ne de halimiz
Bıktık artık boş işlerle oyalanmaktan
Bıktık artık ünvan peşinde koşmaktan
Tamam söz! yarın dostu görmeye gideceğim
Aslında onu ihmal etmediğimi göstereceğim.
Yarınların da sonu yok ki biri gelip biri gidiyor.
Aramızdaki dostluk an be an eriyip bitiyor.
Bir el mesafesi kadar yakın, bir ömür kadar ırak
Geldi işte acı haber, “Dostu yanına almış Hak”.
Beklemekle hak ettiğimiz işte bu en nihayet.
Bir el mesafesindeki dostumuz gitti ilelebet.

[..ALINTI..]

Bir El Mesafesindeki Dost
 

Sesin Değdiğinde Yüreğime Yüreğim Titriyorsa Avuçlarında ve Her Kapayışta Gözlerimi Üşüyen Bakışlarım Isınıyorsa Bakışlarında Tek Çarem Fısıldamaksa Eğer Avazım Çıktığı Kadar Fısıldayacağım…Seni seviyorum