Eski Yunan Sanatı İnsan Figürünün Öne Çıkışı
 

Eski Yunan Sanatı İnsan figürünün öne çıkışı

İnsan figürünün öne çıkışı

Deneme döneminden sonra, verimli bir arkaizm VII. yy'ınsonunda iyice yayılmaya başlar ve Med savaşlarına kadar sürer. « Sömürgeleştirme » süreciyle büyük ölçüde genişlemiş olan bu dünyaya bağlı bütün siteler her alanda kendini gösteren yaratıcı bir etkinlik içine girer: mimarî, taş ve tunç heykelciliği, seramik, kuyumculuk.

Yasa koyucuların bilgeliği ile tiranların cüretinin sırayla topluma egemen olduğu, şiirin, felsefenin ve bilimin yeşermeye başladığı bir ortamda sanatsal üretim hızla çoğalır ve siteler her şeyin daha iyisini, daha güzelini yaratmak için birbiriyle yarışa girer. Yunanlılar temelde birliklerinin bilincinde olmakla birlikte (büyük panhellenik tapınaklar bunun açık bir göstergesidir), yaratıcı merkezlerdeki okul ve atölyeler bölgesel bir kökenin veya niteliklerin izlerini sürdürmekten de geri kalmaz. Bunlar, ister estetik ister teknik açıdan örnek aldığı modeli daima aşmak istemiştir. Bu tutkuyu heykellerin kaidelerinde veya vazoların yüzeyinde yer alan imzaların gururunda da okumak mümkündür. Yunan sanatı anonimliğe pek açık değildir.