Atış Teknikleri-atıcılığın Tarihi-demir Pota-balistik-Dolaylı Atış
 

Atış teknikleri-atıcılığın tarihi-demir pota-balistik-Dolaylı Atış


Atıcılığın tarihi, XIV. yüzyılın başlarına dayanır. İlk ateşli silahlar demir pota diye adlandırılıyordu ve 1350 yıllarında Avrupa'nın hemen her yanında kullanılmaya başlanmıştı. Vazoyu andıran bu silahın ağzından barut dökülmekte. Üzerine yerleştirilen, gövdesi deri kaplı bir ok, barutun, ateşleme deliğinden sokulan kızdırılmış bir demir çubukla ateşlenmesiyle atılmaktaydı. Bu yöntem küçük değişikliklerle, 500 yıl boyunca kullanıldı.
Tıpkı ateşli silahlarda olduğu gibi, atıcılık tekniği de, buluşun getirdiği ilk hız geçtikten sonra büyük bir ilerleme göstermedi. 1537 yılında, Nicolo Tartaglia adlı bir İtalyan, atıcılık konusunda bir inceleme yazdı ve balistik şemasında «nişan hattı


http://frmsinsi.net/attachment.php?a...1&d=1255623460



Balistik:

Tartaglia döneminde ya da daha önce yaşamış olan atıcılar, hiç kuşkusuz, bir merminin havada eğimli bir yol izlediğini öğrenmişlerdi. Ancak, büyük bir olasılıkla, bunun yerçekimi ve hava direnci nedeniyle olduğunu bilmiyorlardı. Bir hedefi vurmak için, silahın namlusunu hedefe yöneltmek yeterli olmamaktadır. Bu teknik yalnızca hedefin çok yakın, yerçekimi ile hava direnci etkisinin ise düşük olduğu durumlarda geçerli olabilir. Hedef uzakta olduğunda, mermi hedefe ulaşmadan düşeceğinden,silahın nişan hattının biraz yukarısına doğru, yeterli bir açıda kaldırılması gerekir.

Silahla hedef arasındaki mesafe, «menzil Silahın namlusundan çıktıktan sonra merminin izlediği yol, rüzgarın, hava sıcaklığının ve basıncının etkisine girer. Sözkonusu etkenler de merminin izlediği yolun yüksekliğine göre değişmektedir. Örneğin, rüzgarın hızı ve yönü, deniz düzeyi ile bazı uzun menzilli mermilerin gidiş yüksekliği olan 15 000 m arasında büyük değişiklikler göstermektedir. Atış menzilleri 20 km ve daha uzun olan modern silahlarda, her silahın hatasız olarak yöneltilmesi ve aynı bataryadaki tüm silahların (genellikle, altı) sürekli olarak atış yapması gerekmektedir. Bu standartlara ulaşabilmek için, silahların atış menzilleri hesaplanırken, güç kaynağı ve meteoroloji koşulları gibi tüm etkenler büyük bir dikkatle Ölçülüp kaydedilir ve gerekli toleranslar verilir.


http://frmsinsi.net/attachment.php?a...1&d=1255623460


Dolaylı Atış:

XIX. yüzyıl sonuna kadar, atıcılar, sadece gördükleri hedeflere atış yapabilmekteydiler. Görüş alanının açık bulunması gerektiğinden, topçular piyadelerin önüne yerleştirilirdi. Ancak . topçular düşmana açık pozisyonlarda bulunduklarından ele geçirilmeleri de kolay oluyordu.
1899-1902 Boer'ler Savaşı sırasında, İngiliz topçuları, silahlarını gizleyerek korumaları gerektiğini anladılar. Ama kamuflaj amacı ile kullanılan ağaç dalları ve yaprakları, bu kez de, hedeflerin görülmesini engelliyordu. Böylece, hedefin görülmediği durumlarda atış denetiminin yapılabilmesini sağlayan yeni bir nişan alma sistemi (nişangah) geliştirildi. Bu yeni atış tekniği doğrudan (görerek) atış tekniğinden ayrılması için, dolaylı (görmeden) atış olarak adlandırıldı.

Bir hedefe dolaylı atış yapabilmek İçin atış ekibi, silahın oldukça ilerisinde bulunan ve hedefin bulunduğu yeri kolayca görebilen bir gözetleme postası tarafından verilen atış tallmatlanna uyar. Atış ekibi namluyu görebildiği bir noktaya doğrultur ve sonra, bu noktaya bağlı olarak, gözetleyiclnin verdiği bilgilere göre, namluyu sağa ya da sola birkaç derece çevirerek hedefi bulur. İkinci Dünya Savaşı'nda topçu subaylarına hafif uçakları kullanma eğitimi verilmişti. Böylece uygun durumlarda hedefleri havadan gözetleyerek nişan düzenlemesi yapabilmekteydiler. Günümüzde bu tekniğin hâlâ kullanılmasına karşın, havadan gözetleme, uçaklar yerine genellikle, helikopterler tarafından yapılmaktadır.

Dolaylı atış tekniği İle hedefi bulmak gözetleme postası İle silah ekibi arasındaki iyi bir haberleşmeye bağlı olmaktadır. Hedef koordinatörü (gözetleyici), hedefe ait bilgileri atış ekibine radyo ya da sahra telefonu ile iletir. Bu bilgiler genellikle, hedefin bir harita ya göre yeri İle kerterizinden oluşmaktadır. Topçu batarya komuta postasında bu bilgiler, atış bilgilerine (menzil, kerteriz v.s.) çevrilir ve atış yapacak silahlara verilir.

Son zamanlarda bu konuda bazı gelişmeler yapılmış ve batarya komuta postalarına küçük sayısal BİLGİSAYARLAR bağlanmıştır. Bu bilgisayarlar sadece. verileri anında değerlendirmekle kalmaz, aynı zamanda, daha önce atış yapılmış hedeflere ait bilgileri de (sonradan kullanılma olasılığına karşı) saklar. Bilgisayarlardan alınan bilgiler, bir otomatik bilgi iletim sistemi ile her silaha ayrı ayrı geçirilmektedir. İlerde bazı topların da, hassas yönlendirme sistemleri ile donatılmış mermiler atabileceği tahmin edilmektedir. Bu tür bir mermi, hedefe yaklaştığında, ileri hatlarda bulunan bir hedef göstericinin yolladığı LASER ışınlarını yansıtan hedefi kolayca bulabilecektir. Böyle bir mermiyle, laser ışınlarını yansıtan tank gibi bir hedef, tam olarak bulunup tahrip edilebilir.