Ahmet Özhan - Avare Gönül
 

gel artık aldanma divane gönül
pişman olup yoksa ağlayacaksın
oldun bir hikaye pervane gönül
belki bu hayalie hep yanacaksın
bildim bileli her dem avaresin
yolların yoldaşı tam bir çaresin
dertleri pek çok bir baht-ı karesin
ah bilsem ne zaman ayrılacaksın
her gün ömrün mumlar gibi eriyor
bak feryadına kimse ses vermiyor
hastetlerin hicralarım hiç bitmiyor
acep sen ne zaman uyanacaksın
arzuların hep rufkunu kararttı
gelen günler geçenleri arattı
bilmem buna nasıl dayanacaksın?