Maddecilik-İlkçağ Maddeciliği
 

Maddecilik-İlkçağ Maddeciliği



Maddecilik'in kökleri, varlığın temelinde tanrısal bir eylem değil tek bir nesnel ilke, bir "ilk madde" olduğunu ileri süren ilkçağ İyon düşüncesine kadar uzanır. Thales'e göre temel öğe "su" Anaksimenes'e göreyse "hava" idi. Bu dönem maddeci düşüncenin önde gelenlerinden Herakleitos ise ilk maddenin sürekli bir hareket durumundaki "ateş" olduğunu öne sürüyordu. Bu düşünürler temel öğenin kendiliğinden hareket ederek her şeyi kendi bağrından yarattığına dayanıyordu.


Demokritos ve Epikuros gibi düşünürler ise Dünya'nın atom adını verdikleri çok küçük maddesel parçacıkların birleşmesi sonunda oluştuğunu varsayıyorlardı. Onlara göre sayılan sonsuz olan atomlar, başı ve sonu belli olmayan bir hareket halindedir. Yalnızca küçüklük, büyüklük, biçim ve ağırlık bakımından farklı olan atomların uzayda birbirleriyle karşılaşıp kümeleşmeleriyle çeşitli öğeler ve cisimler ortaya çıkar. Kaba ve ağır atomlar ortada bir araya gelir ve toprağı oluşturur, ince ve hızlı atomlar ise yukarıya itilerek suyu, havayı, ateşi doğurur. Buna göre evrende mekanik yasalar ve zorunluluk egemendir ve var olan her şey Tanrı ya da başka bir doğaüstü güç tarafından belirlenmiş bir amaç söz konusu olmaksızın doğar.