Cibril Vehme Geldi, Kıyamet Kıyam Etti ! [ Şiir ]
 

Cibril Vehme Geldi, Kıyamet Kıyam Etti ! [ Şiir ]
Hakkında Cibril Vehme Geldi, Kıyamet Kıyam Etti ! [ Şiir ]




Çün hâk-i Kerbelâ’ya o Mevlâyı yıktılar,
Gûya ki arş-ı pâk-i muallâyı yıktılar..

[Kerbela toprağına İmam Hüseyin’i düşürdüler,
Sanki yüce ve temiz arşı yıktılar..]

Peygamber açtı başın, Alî kıldı âh-u vâh,
Kalb-i hazîn-i Hazret-i Zehrâ’yı yıktılar..

[Peygamber (s.a.a) başını açtı, Ali (r.a) feryad eyledi,
Hazret-i Fatıma (r.anha)’nın hüzünlü kalbini yıktılar..]

Kardeş gamiyle sahn-ı cinân içre ağladı,
Ya’ni Hasen o Seyyid-i Yektâyı yıktılar..

[Kardeş üzüntüsüyle Cennet'in orta yerinde ağladı,
Yani, biricik Seyyid Hasan’ı (r.a) yıktılar..]

Tesbihini şaşırdı melâik figan ile,
Ya’ni Huseyn seyyid-i Bathâ’yı yıktılar.

[Melekler feryad ederek zikirlerini şaşırdılar,
Çünkü, Bathâ efendisi Hüseyin’i (r.a) yıktılar.]

Cibril vehme geldi, kıyâmet kıyâm edip,
Bî nefh-i sûr âlem-i kübrâyı yıktılar..

[Cebrail (a.s) vehme geldi, kıyamet kıyam etti,
Sûr üflenişiyle yüce alemi yıktılar..]