Kum Gibi..
 

Yalınayak ezerim uğruna en çılgın alevleri
Adımlarım kadar acıtmaz yokluğun yüreğimi...

Serden geçip sır olursan bir gün benden ileri,
Fırtınalar sığdırıp ciğerime, son nefesimi vermeden önce
Aldığın her nefesi haram kılarım mahşerde...

Sen benden gidemezsin, tabiatına aykırı yolda ilerleyemezsin..! Seni bensiz, beni sensiz... Sensiz, kefensiz, bedensiz bırakıp gidemezsin...
İçimdeki zehrin panzehirisin... Beni çürütemezsin, gidemezsin...
Olsan da olmasan da “Aşk-ı Musalla”msın yar... Aşkın canısın sen, ardında felçli bir yürek bırakıp gidemezsin...
Sen ki; aldığım her nefesin derinliğine hükmeden varlık.. Sanma ki adın düşer dilimden, sanma ki bir an olsun vazgeçerim senden...

Aşka inancımdım, o aşkla Allah’a bağlanışımdın ve sen beni Allah huzurunda affedilmeyenlerden edemezsin..! Gidemezsin...
Bela düşler koyamazsın hayallerime...

Yüreğimin cennet köşelerini leş mezarlarına dönüştüremezsin... Kayan her yıldızın kuyruğuna ömrümü iliştiremezsin. İçimdeki çocuğu; katıksız hücre hapsine mahkûm edemezsin. Sen benim yarınlarımı, gün ışığımı alıp gidemezsin...
Günleri renksiz, hayatı anlamsız, yaşamı sebepsiz, beni hissiz bırakıp gidemezsin...

Ve ey sevgili hani söylerdim ya hep; gülüşlerinle verdiğin nefesler için teşekkürler diye...
Şimdi gülüşlerinden kefen biçtim kendime...

Seninle kalıp, seninle yaşlanıp, seninle toprak olmalıydı benim direnişim.. Gidemezsin...

alıntı