Ben Seni Kaç Kere Sevdim
 

Kaç kere geldin hayatıma? Ve sonra kaç kere gittin? Ben durgun sularda yüzerken, sen çalkantılı bir denizdin. Medcezirlerinle kumdan kalelerimi devirdin. Geldin gittin, geldim gittin... Söylese canım, ben seni kaç kere sevdim? “Seviyorum” cümlesi bile yetersiz kalır mı bir duyguyu anlatırken? Hani laf cambazıydım ben, kelimelerimi yitirdim seni seyrederken.

Şimdi soruyorum... Madem ki gidecektin, niye geldin? Madem ki beni hiç olmadığı kadar kimsesiz, öksüz, yetim bırakacaktı yokluğun, neden doldurdun hayatımdaki boşluğu? Bıraksaydın yürek, içindeki koca delikle yaşamaya devam etseydi. Alışmıştı ne de olsa...

İşin kötüsü, nice şairde sonradan ilhama dönüşen acılara da benzemiyor benimki. Ne sadece gözlerin özlediğim, ne sadece ellerin, ne sadece kokun... Sensiz de yapabilirim sanıyordum ama yanılmış içim. Daha gitmek için arkanı döner dönmez, her şeyini özledim.

Vuslat

Dalıp gidiyorum öylece umarsız

Sensizlik dipsiz bir kuyu sanki

Seni istiyorum; bu gerçek en yalansız

Yokluğun ayazda üşümek sanki

Dalıp gidiyorum öylece umarsız

Kalbime yazılmış ismin, beynime çizilmiş resmin

Bu oyunu mu? Olamaz kaderin

Kader değil, kaybedilmiş kumar sanki

Ah gitti işte biliyorum dönmeyecek

Ah bitti işte belki de istenmeyerek

Elleri gözleri haram, değmeyecek

Beklenen tüm günler gelecek gibi de

Sanki vuslata ömür yetmeyecek