Artık Daha Az Seviyorum Seni...
 

Giderek daha az...

Unutur gibi seviyorum...

Azala azala...

Aramızdaki uzaklığın karanlığında...

Geceler kısalıp, gündüzler uzuyor böyle olunca...

Daha az seviyorum seni...

Kendini iyileştiren bir yara gibi...

Daha az...

Ve zamanla...

Sen geceyi tutuyorsun, ben nöbetini...

Uzak dağ kışlalarında

Görmüyoruz birbirimizi...

Usul usul sis iniyor

Kopmuş yollara...

Işığı hafif, uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin

Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda...

Sevgilim sevgilim...

Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin...

Nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunu da...

Artık daha az seviyorum seni...

Unutur gibi, ölür gibi daha az...

Yeniden ödetiyorum kendime

Onca aşkın öğretemediğini...

Kolay değil...

Yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben...

Kaç acı birden imtihan etti beni...

Tek bir gece vardır insanın hayatında

Ömür boyu sürer nöbeti...

Bu da öyleydi...

İyi ol, sağ ol, uzak ol...

Ama bir daha görme beni !!