Ömrünün Yırtık Sayfalarını Yamala...
 

Kim bilir kaçıncı aldanışın eşiğindeyim ?

Kim bilir kaçıncı kez yok saymaya çalıştığım,

Dünlerimin altında ezildim?

Bu katmer katmer biriken acılarım

Hangi günahımın bedeli acaba ?

Ne yana baksam hüzün,

Ne yana baksam karanlığa gömülmüş bir gökkuşağı...

Bir lahza gücüm olsaydı keşke

Keşke,

Mazimin elem dolu karelerini silebilseydim

Ama serzenişlerim boşluğa yolculukta,farkındayım

Farkındayım,yaşanan ve yaşanmasıyla bir olan hatıraların

Beni terketmeyeceğinin...

İşte bu yüzden,

Bu yüzden yarınlarıma kol kanat geremiyorum!

Bu yüzden bana gülümseyen bakışların gerçekliğini göremiyorum!

Herşey sahteliğe yüz sürmüş gibi...

Tek hakikat geçmişim sanki...

Yalan bir hayatın yalan oyunlarında boğulurken,

Doğru bildiklerimin altında eziliyorum.

Kurşuni bir renge dönüyor ömrüm...

Korkuyorum siyahın bana yakışır hale gelmesinden

Oysa bir zamanlar,

Yedi ayrı renkte,yedi ayrı duygu vardı gönlümde,günlüğümde

Şimdi...

Boşverebilmek mümkün olsaydı maziyi,

Adım adım yaklaşabilirdim mutluluğun geçtiği sokaklara

Geçtiğim bütün kaldırımlar,dünlerime selam eder oldu

Artık takatim kalmadı,dirhem dirhem tükeniyorum sanki

Mıhlanıp kalsam diyorum olduğum yere,

Dilim lal,

Gözlerim kör,

Kulaklarım sağır olsa...

Görmesem,konuşmasam,duymasam diyorum...

Belki o vakit kurtulurum geçmişimin gölgesinden

Belki o vakit kurtulurum adını "mazi" koyduğum bestemin

Yüreğimi ezen melodilerinden...

Bilirim,aslında herşey faydasız!

Bilirim,uçmaya muhtaç ömrüm kolsuz,kanatsız!

Tek çaren var yüreğim ...

Hadi başla yamalamaya ömrünün yırtık sayfalarını

Belki o vakit hafifletirsin geçmişin sancılarını

Belki o vakit kucaklayabilirsin,seni bekleyen yarınlarını...

Hadi başla artık yüreğim başla!

Ömrünün yırtık sayfalarını yamalamaya…