Susmalıyım Diyordum
 

Kırmızı olmalıydı koyu kırmızı

her zaman dikkat çekmeli göz alıcı olmalıydı

heyecan duyacaksın bana baktığında

o gizemli çiçek gibi

doğan her yeni güneşin ardından yine aynı renginle açmalısın bana

bende sari saçlarımla her güzel gecenin sonrasında eriteceğim seni

dişiliğin doruğundayken lacivert denizlere açılasın gelecek boğulacaksın

çünkü kullanacak kelime bulamayacaksın.

Ve denizin o mavi rengi

dalgalar birbirleriyle sevişir martılar şahitlik eder

yeryüzüne düşen her damla onların aşkının bir simgesi kelepçesidir.

Ama bu başka birşey olmalıydı

böylesine derin bir haz veremezdi bedenler birbirlerine

yoksa dalgalar sıkılırlardı.

gökyüzü ne renkse mavi parıltılarda o renkle simleniyordu

bu bir bağlılıktı bu birbirini sevmeydi.

Susmalıyım diyordum

susmalıyız bize dokunmamaları için

belkide sadece yüreğimizle konuşmalı gözlerimizle duymalıyız.

Kelimelerin yetmediği yerde bedenimi sokmalıydım yaşamıma

yaşamımın sebebine

yetmeliydim ona...

Ezanlar haykırırken

insanların kendilerince ahkam kesmeye çalıstıkları bu yeryüzünden

meleklerin dokunuşuyla ayrılıp ibadete dalmalıyım çok derinlere

ve ruhum bedenimden ayrılmalı bir müddet

görmeli okyanuslardaki şiddetli fırtınaları

ya da;

afrika'nin kızgın kumlarını

ya da;

ılık rüzgarında kizkulesini izleyen eslerini Istanbul'un...

görmeli ki

daha da olgunlaşsın bedenime sığmayacak olan ruhum

sevmek lazımdı;

tren yolculuğu misali; aşığına sarılıp seyir halinde dünyayı;

en çılgınından en mantıklısından en tutkulusundan en masumundan bazen de

yalanından yaşamalıydı

ve hızlısından...

Hayat lazımdı bana

sevimli sevimsiz bir sürü yaşanmışlıklar

onlarıda tanımalıyım

tanımaliyim ki hiçbirşey yabancı gelmesin

ve ruhum tekrar döndüğünde

gözlerini iyi açmalıyüreğini sıkı kapamalıydı

sadece istediğini yapmalıydı...