Anne - Yılmaz Özdil
 

Anne - Yılmaz ÖZDİL

- Başım ağrıyo yav...

- Saçın ıslak ıslak çıktın ondan.

- Başım dönüyo...

- E bi şey yemiyorsun, açlıktan.

Anam ilkokul mezunuydu.

Ama, doktordu.

Popoma fitil sokan tek kadın.

Eczacıydı aynı zamanda...

- Gözüm morardı.

- Gel, patates basayım.

- Kepeklerim çoğaldı.

- Otur, zeytinyağı süreyim.

- Arpacık çıktı galiba.

- Yum, sarımsak değdireyim.

Hemşireydi...

- Öfff, terledim be.

- Dur, sırtına havlu sokayım.

Röntgen mütehassısıydı...

- Öhh-höööaa!

- İçme şu zıkkımı.

Bebekken, anestezi uzmanıydı...

- Dandini dandini dastaaana.

Bi ara sünnetçiydi...

- Çıkar, pansuman yapıcam.

Ürologdu...

- Çişin niye sarı bakiiim?

Fizyoterapistti...

- Dizim ağrıyor.

- Benim de belim ağrıyor, geçer.

Diyetisyendi...

- Mis gibi türlü yaptım, sakın sokakta burger filan yiyip gelme, kola da içme!

Cildiyeciydi...

- Sırtımda sivilce çıktı.

- Çikolata yeme.

Laboranttı...

- Burnum akıyor.

- Ben şimdi sana bi ada çayı kaynatayım, rezene, bal, limon,

tarçınla zencefili de ılık ılık iç, sırtına rakıyla aspirini karıştırıp sürelim,

uyu, uyan, sabaha bi şeyin kalmaz.

Psikiyatrdı...

- Nen var oğlum?

- Bi şeyim yok.

- Var var, canın sıkkın.

- Yav bırak, iyiyim.

- Yok yok, bilirim ben.

- Anne delirtme insanı!

- Bak gördün mü?

- Neyi gördüm mü?

- Sinirlerin bozuk senin.

Genetikçiydi...

- Babana çektin sen, o da sinirli, bütün kötü huylarını ondan almışın zaten.

Veterinerdi...

- Anne, bu sene Anneler Günü?nde babama Viagra hediye etmeyi düşünüyorum, bu iyiliğimi unutma.

- Defol, terbiyesiz hayvan!

Hastasıydım...

Hastaydım ona.

İyi bakın onlara.