Kasaba Hırsızları
 

--- Bir kasabada her gün hava kararınca, insanlar maymuncuklarını ve

fenerlerini yanlarına alır, komşularının evlerini soymaya giderlermiş.

Bir gün, nasıl olmuşsa, dürüst bir adam ortaya çıkmış. Geceleri,

diğerleri gibi çantasını fenerini alıp hırsızlığa çıkmaktansa, evinde

kalıp çalışmayı tercih edermiş bu adam. Hırsızlar da onun evinin önüne

geldiklerinde içeride ışık yandığını görünce döner giderlermiş.

Fakat, bu durum böyle bir süre devam edince, ahali ona kızmaya başlamış:

Çalmadan yaşamak senin tercihin, ama başkalarını engellemeye

hakkın yok demişler.

Kasabada hırsızlıkta ustalaşıp giderek zenginleşenler kendileri

için soygun yapmak üzere maaşlı hırsızlar tutmaya başlamışlar.

Zamanla, zengin fakir ayrımı çoğalmış. Zenginler mallarını korumak

için bekçiler tutmuşlar, hapishaneler kurmuşlar. Kendi mallarının

çalınmasını da yasa dışı ilan etmişler! Ancak yoksulların mallarını

çalmak hala serbestmiş!

Bunun üzerine dürüst adam, geceleri ışığını söndürüp dışarı çıkmaya

başlamış. Her gece, hırsızlık yapmadan orada burada dolaşır durur,

sonunda yatmaya evine dönermiş. Fakat her döndüğünde evini soyulmuş

bulurmuş. Sonuçta bir haftadan daha az bir sürede, yiyecek içecek hiç

bir şeyi kalmamış ve memleketini terketmek zorunda kalmış.

Bir süre geçtikten sonra, artık kimse soymaktan ve soyulmaktan söz

etmez olmuş. Çünkü, yoksulların çoğu ya açlıktan ölmüş ya da oraları

terketip gitmişler. Zenginler ve maaşlı soyguncular ise ortada

soyacakları kimse kalmadığından servetlerini yavaş yavaş yitirmeye

başlamışlar.

Sonunda zenginler eski düzeni yeniden sağlamak için oraları ilk

terkeden dürüst adamı başa getirmeye karar vermişler. Sora sora nerede

yaşadığını öğrenmişler. Evine gittiklerinde kapıda yazılı bir kağıt

görmüşler. Kağıtta şunlar yazıyormuş:

Bir insan sadece dürüst olduğu için aranıyorsa, her şey için çok

geç olmuş demektir...

Alinti