İçimde Bir Ben Ölüyor -- İsmail Sarıgene
 

Nefesim elinde bir mezru kefenimin ölçüsünü alıyor

Omuzlarımdaki tüm kuşlar güneşli yarınlara kanatlanıyor

Önümde maun tabut aczime ağlıyor.

Gitmeliyim sarı saçlı kızım çağıyor beni

Başakların arasına uzatmış küçük ellerini

Yaşıyor muyum yoksa ölüyor muyum muamma

Perdeleri kapattım gözlerim güneşe ama.

İçimde bir ben ölüyor

Çuha çiçekleri ezilmiş son deminde kan soluyor

Şiirlerim karanlıklarda yetim kalıyor.

Gitmeliyim sarı saçlı kızım çağıyor beni

Gülümsüyor babam gelecek diye sevinç alıyor gözlerini

Umutlarım bir damla gözyaşına aşina

İsmimi bile yazmayın soğuk mezar taşına.

İçimde bir ben ölüyor

Bulutlar yağmıyor sanki acılarıma ağlıyor

Gerçeğin ötesinde bir adam toprağa defnediliyor.

Gitmeliyim sarı saçlı kızım çağırıyor beni

Yirmi beş sene beklemişken bir kez göreyim gözlerini

Muradım yoktur faniliğe dair

Kalmadı acı, gözyaşı ve umut bende vesair.

İçimde bir ben ölüyor

Denizin ortasında maviler yanıyor

Ve ateşin içinde sular çağlıyor

İçimde bir ben ölüyor.