Ay Geceye Sürgün..İsmail Sarigene
 

ay geceye sürgün

Mevsimler sen kokarken

Ay, geceye sürgün biliyorum.

Zemheri artığı umutlarımla

Geceye inat yürüyorum.

Gözlerini arıyorum,

Karanlıkların düştüğü kaldırımlarda..

Cehennem yangınlarından

Kirpiklerine firar ediyorum.

Ateşini söndüremezsem hasretinin,

Korkma canım,

Ateşlere gözlerini verdim diye...

Sen; saçlarını bırak rüzgara,

Küllerimden saçlarına gülleri işlemeden

Ölümü dudaklarından öpmeyeceğim.

Takvimler, yaprağından acıyı elerken

Yıldızlar, karanlığa küskün biliyorum.

Cellâtlığına soyunuyorum

Geçmiş yıllarının..

Suskunluğunu almayın kurşunların.

Yârimi yaralamadan,

Gözbebeklerinden öpeyim ölümün...

Menzil, bir kez ıskalarsa da göğsümü

Ben serileyim elvedası toprağa...

Şafakları sökerken karanlıklardan

Her sabah sana gülümsüyorum.

Şimdi gülümseme zamanı ey yar.

Dünden miras kalsa da acıların,

Hep güllerle anılacak ömrün.

Aydınlığa çevir yüzünü,

Meleklerin kirpiklerine yazılacak

Bahar kokan naif gülüşün.