Bir Hilal Uğruna Yarabb , Ne Günesler Batıyor !
 

şüheda gövdesi, bir baksana dağlar taşlar...

o, rüku olmasa, dünyada eğilmez başlar,

yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor;

bir hilal uğruna ya rab, ne güneşler batıyor!

ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!

gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.

ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhid'i...

bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi...

sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

`"gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın`.

herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...

seni ancak ebediyyetler eder istiab.

"bu, taşındır" diyerek kabe'yi diksem başına;

ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle,

kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;

mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;

yedi kandilli süreyya?yı uzatsam oradan;

sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına,

uzanırken gece mehtabı getirsem yanına,

türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;

gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;

tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...

yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.

sen ki, son ehl i salibin kırarak savletini,

şarkın en sevgili sultanı salahaddin'i,

kılıç arslan gibi iclaline ettin hayran...

sen ki islam?ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,

o demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;

sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;

sen ki; asara gömülsen taşacaksın... heyhat,

sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat...

ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,

sana ağuşunu açmış duruyor peygamber.

MEHMET AKİF ERSOY