Kötünün Adını İyi Koydum
 

Kötünün Adını İyi Koydum

Çocukluğumdan uyanışım bir hayli zaman oldu

Koşarak geçtiğim mesafeleri titrek adımlarla,

yalpalaya yalpalaya geçiyorum şimdi

Ayaz iklimler yerleşik bir ebediyete erişmişken

yalınayak bir öksüzlüğün savunmasızlığında kaldım

Bayramlık giymenin heyecanı değil

uykusuzluğuma bedellenen

Huzurun firar ettiği bir ruhun

hüzne gebe sancılarıdır hep taze duran

Umutların neslimi tükendi?

yoksa nasipsizliğin arbedesinde ben mi ezildim

Zehire batırılmış kelimeler yan yana dizilince

öyküler kimliğimi haykırır

Bir an unutulsaydım bu satırlarda,diyorum..

Sevdaya gübreleşen çiçekleri ezberletirim hücrelerime

Bir çocuğun kendi adına tepki verdiği ilk an gibi

gülümseyişlere çırpınan,

avucu narin iklimlere sarılırım

Kaç dağ soğukluğu

Kaç okyanus derinliği

Kaç kurak çalı renksizliği

Kaç imkansız masal duruyor

Aramızdaki hasret haritasında

Hiçbir dil sürçmene de denk gelmeyen adımı

Nemrutun ateşine salıyorum

Ve bir gün;

Ayağın takılıpta düşersen

Avucuna yapışan külleri savurmak adına

Çırparken ellerini

eski bir tanıdığa benzeyen adımla karşılaşıp

nasıl diye merak edersen

İyiyim gülüm

Çünkü ben;

Kötünün adını iyi koydum.

İhsan Bozkuş