Gidersem...
 

Gidersem

/...Hüznün gölgesine sığınmış,
hangi iklim örtebilirdi yalnızlığı?
İçerde büyüyen adın,
Dışarda tarih silmemişken bu ayrılığı.../

Biliyorum.
Gidersem, geride sevdiğimiz çocuklar gibi
yetim duracak sokaklarımız...
Ve ertesi gün,
manşetlerde yarı çıplak yorumlanacak adlarımız...

Ne zaman bir sancı girse,
alıp başımı kaçtım adından.
Yokluğuna fayda etmedi hiçbir dua
ellerin koptu ya, bir sabah bağrımdan...

/Yaşadığım bütün aşkları adınla yamadım.
Ve kırıldığım bütün anlarda, üstünü acılarınla kapattım./

Son kez söyleyeceğim geceye türkülerimizi
Ve, son kez kilitleyeceğim üzerlerine isimlerimizi.

Sen gidince bütün kentler sustu
kayıplara karıştın alın yazımda.
Dışarıda fırtına kopuyordu,
İçimde adın
yokluğun kadar sana sığınıyordum...

/Ellerinin sıcaklığını avuçlarıma sakladım
Ve kimse anlamasın diye
Gözyaşlarımı ardına astım...
Sustum...
Sustum.../

Sokağın bir yanı çıkmaz
Diğer yanı adınla kaplı.
Bilinçsizce gidişim işte bu yüzden
Sevgilim,
Bulup bulup kaybettim kesiştiğim noktada adımlarını...

/Ben hasreti büyütüyorum
Sense mülteci aşkları göğsümün kafesinde
Sustuğun yerde düşer kalırım,
Susarım demiştim ellerinin terine
Ey suretimin aksi !
Bilmez misin kana(tı)rım demiştim
soluğun kesildiğinde! /

Şimdi nereye istersen koy beni
her ayrılık sensin
Anladım.
Seni sevmekten öte yeminim kalmadı .

Fetihye Çivi