Elinden Şekeri Alınmış..
 

Elinden şekeri alınmış çocuklar gibi ağlıyorum

hayatımdan ç/alınmış çocukluğuma

boğazımda düğümlenen ukde yumağı

gözlerimin nemini arttırsa da hergün

alıştım dünyaya buğulu bakmaya.

mahpusta gün sayar gibi

duvar çizikleriyle dolmuş gönül takvimimdeki sayfalar..

gözlerimde, sekiz yasına kadar yaşadığım umudun kırıntıları

içimde dokuz yaşımda başlayan hayatın tarifi

boğazımda ulaşamamışlığın düğümü

göğsümde sol yanımı kanatan yarin nankörlüğü

ve...

yüreğimde, özlemlerin en büyüğü "annem"

Her sabah penceremdeki güvercin uğultuları oluyor günüme sebep

kuş cıvıltıları içime biryanı yamalı umudu koyuyor

alıştım yarım kalmışlığımla yaşamaya

hep bir yanı eksik gönlümün, kırık kanadıyla uçmaya?

Şimdi, artık içimde mağrur bir çocuk

onu sevindirememişliğimin hüznünde

boynu bükük yinede beklercesine

gözlerindeki "nerde" ifadesinde

?bekliyor beni, benim ulaşamadığım yerde?

Son çizgideyim artık

bir adım ötesinde, ebedi gerçek

karşılığında ne çıkacağını bilmediğim

bir adım berisinde hayat-ı çek..

- Avazım çıktığınca susuyorum ! ...

Kıldan ince hayatın ipinde kurduğum yaşam salıncağındayım şimdi

z/amansız elimden alınan oyuncakların yerine

önüme sunulan zoraki fermanı okurken

a/kan iki damla yaş şahit oluyor yüreğimin sesine,

"istemiyorum dünyanın servetini, oyuncaklarımı verin geriye"

03.08.09

Nar-ı Çiçek