Ey Can | Abdurrahim Karakoç
 

EY CAN

Ben sabit şeyleri sevmem ey can

Sen

Eğer beni dinlersen

Çağlayan ırmak ol...

Ve gönül gönderine çekilmiş

Nazlı nazlı dalgalanan

Bayrak ol...

Ben karanlığı hiç sevmem ey can

Vaktin her saatinde

Her zaman

Ağaran şafak ol...

Güneş ışıklarıyla ürperen çiçek

Seher yeliyle ırgalanan

Yaprak ol...

Ben bulanıklığı sevmem ey can

Sen

Yayla pınarlarından akan

Sulardan berrak ol...

Göl olma, gölet olma, baraj olma

Kaynak ol...

Ben uykuları da sevmem ey can

Uykulardan uzak ol...

Kış günü karları yarıp çıkan

Beyaz bir gül

Mavi bir zambak ol...

Ben zaafları da sevmem ey can

Hakikatleri sarıp-sarmalayan

Zaaflardan ırak ol...

Geri dur geri dur ey can

Nefret sarayındaki sultanlıktan

İlim ocağında çırak ol...

Sana tavsiyemdir ey can

Zalimlerin boynunda süslü kravat olacağına

Var bir garip ölünün üstünde

Kefen ol...

Kimsesiz gelinlerin yüzünde

Duvak ol...

Abdurrahim Karakoç