Yahya Kemal Beyatlı Şiirleri
 

Duyuş ve Düşünüş

Sevdiklerim göçüp gidiyorlar birer birer
Ay geçmiyor ki almayayım gamlı bir haber.

Kalbim zaman zaman bu haberlerle burkulu;
Zihnim düşünceden dağınık, gözlerim dolu.

Kaybetti asrımızda ölüm eski hüznünü,
Lakayd olan muhimsemiyor gamlı bir günü.

Çok şey bilen diyor:'Gidecek her gelen nesil
Ey sade-dil Bu bahsi hayatında böyle bil

Hiç durmadan, hayat öğütür devreden bu çark,
Ölmek sırayladır, sıralanmakta varsa fark.

İlmin derin görüşleri, aklın hükümleri
Doldurmuyor boşalmış olan hisli bir yeri.

&Quot;Yahya Kemal Beyatlı&Quot;
 

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç

Gece şehrin kapısından çıktı.

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç

Kara sevdalı birer aşıktı.

Bir hayalet gibi dünya güzeli

Girdiğinden beri rü'yalarına;

Hepsi meşhur, o muamma güzeli

Gittiler görmeye Kaf dağlarına.

Hepsi, sırtında aba, günlerce

Gittiler içleri hicranla dolu;

Her günün ufkunu sardıkça gece

Dediler: ''Belki bu son akşamdır''

Bu emel gurbetinin yoktur ucu;

Daima yollar uzar, kalp üzülür:

Ömrü oldukça yürür her yolcu,

Varmadan menzile bir yerde ölür.

Mehlika'nın kara sevdalıları

Vardılar çıkrığı yok bir kuyuya,

Mehlika'nın kara sevdalıları

Baktılar korkulu gözlerle suya.

Gördüler: ''Aynada bir gizli cihan...

Ufku çepçevre ölüm servileri...''

Sandılar doğdu içinden bir an

O, uzun gözlu, uzun saçlı peri.

Bu hazin yolcuların en küçüğü

Bir zaman baktı o viran kuyuya.

Ve neden sonra gümüş bir yüzüğü

Parmağından sıyırıp attı suya.

Su çekilmiş gibi rü'ya oldu!..

Erdiler yolculuğun son demine;

Bir hayal alemi peyda oldu

Göçtüler hep o hayal alemine.

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç

Seneler geçti, henüz gelmediler;

Mehlika Sultan'a aşık yedi genç

Oradan gelmeyecekmiş dediler!..

&Quot;Yahya Kemal Beyatlı&Quot;
 

Gece, Leyla'yı ayın on dördü

Koyda tenha yıkanırken gördü.

"Kız vücudun ne güzel böyle açık!

Kız yakından göreyim sahile çık!"

Baktı etrafına ürkek, ürkek

Dedi:"Tenhada bu ses nolsa gerek?"

"Kız vücudun sarı güller gibi ter!

Çık sudan kendini üryan göster!"

Aranırken ayın olgun sesini,

Soğuk ay öptü beyaz ensesini,

Sardı her uzvunu bir ince sızı;

Bu öpüş gül gibi soldurdu kızı.

Soldu, günden güne sessiz, soldu!

Dediler hep: "Kıza bir hal oldu!"

Ta içindendi gelen hıçkırığı,

Kalbinin vardı derin bir kırığı.

Yattı, bir ses duyuyormuş gibi lal.

Yattı, aylarca devam etti bu hal.

Sindi simasına akşam hüznü,

Böyle yastıkta görenler yüzünü,

Avuturlarken uzun sözlerle,

O susup baktı derin gözlerle,

Evi rüzgar gibi bir sır gezdi,

Herkes endişeli bir şey sezdi.

Bir sabah söyledi son sozlerini,

Yumdu dünyaya ela gözlerini;

Koptu evden acı bir vaveyla,

Odalar inledi: "Leyla! Leyla!"

Geldi koy kızları, el bağladılar...

Diz çöküp ağladılar, ağladılar!

Nice günler bu seametli ölüm,

Oldu çok kimseye bir gizli düğüm;

Nice günler bakarak dalgalar,

Dediler: "Uğradı Leyla nazara!"