İp'in Hesabı !!!!
 

Zenginin biri ölümden ve kabirdeki yalnızlıktan çok korkuyormuş.

"Öldüğüm geceyi kim kabre girerek sabaha kadar benimle geçirirse

servetimin yarısını ona bağışlıyorum" diye vasiyet etmiş.

Öldüğünde "Kim birlikte kabre girip sabahlamak ister?" diye araştırmışlar.

Kimse çıkmamış. Nihayet bir hamal,

"Benim sadece bir ipim var, kaybedecek bir şeyim yok.

Sabaha kadar durursam zengin olurum." diye düşünerek kabul etmiş.

Vefat eden zengin ile birlikte defnetmişler.

Sorgu sual melekleri gelmiş. Bakmışlar kabirde bir ölü, bir canlı var.

"Nasıl olsa bu ölü elimizde... Biz şu canlı olandan başlayalım" demişler

ve hamalı sorgulamaya başlamışlar.

"O ip kimin? Nereden aldın? Niye aldın? Nasıl aldın? Nerelerde kullandın?"

Sabaha kadar sorgu sual devam etmiş, adamın hesabı bitmemiş.

Sabahleyin kabirden çıkmış.

- Tamam, servetin yarısı senin, demişler.

- Aman demiş hamal, istemem, kalsın.

Ben, sabaha kadar bir ipin hesabını veremedim.

O kadar servetin hesabını nasıl veririm?

Hayatını ve hayatın içerisinde istifade edilen lütufların hesabını vermek hafife alıncak şey değildir.

İp'in Hesabı !!!!
 

İp'in Hesabı !!!!

Bir şehrin en zengini öldüğünde, tellallar sokaklara dökülüp;

-Ey ahali, diye bağırmışlar. Biliyorsunuz Veli efendi öldü. Bir

vasiyeti var. Ahiret hayatına alışabilmek için, kendisine bir günlük yardımcı

arıyor. Kim ki, mezardaki ilk gecesini onunla beraber girerse,Veli Efendiye

ait servetin yarısı kendisine verilecektir. Ey ahali, duyduk duymadık

demeyin....

Tellalların bütün çabasına rağmen kimse bu parlak, fakat korkulu

vasiyete kulak vermemiş. Ama sonunda, şehrin en fakir sırt hamallarından

birisi çıkmış ortaya. Adamcağız bakmış ki, hayatta zaten sırtındaki

küfesinden ve ipinden başka bir şey yok. O halde "hamal olarak yatıp, ertesi sabah

zengin olarak kalkarım" diyerek razı olmuş...

Genişçe bir mezara, iyice kefenlenen zengini ve yanına hamalı

yatırmışlar. Az sonra sual melekleri gelmiş "İkisi de bize emanet"

diye konuşmuşlar. "Zengin nasıl olsa kalacak, su hamaldan başlayalım."

Sormuşlar:

-Dünyada malın mülkün var mıydı?

-Alay etmeyin demiş, hamal. Sırtımdaki küfeden ve ipten başka

hiçbir şeyim olmadığını siz de bilirsiniz.

-Peki, diye eklemiş melekler, o ipi ne karşılığında aldın.. Sonra

küfeyi ne iş gördün de nasıl elde ettin?

Anlatmış hamalcağız.

-Beş kişinin malini 10 kurusa taşıdım.

İkisini yedim, sekizini sakladım..

Ertesi gün de ayni isleri yaptım. Yemedim içmedim, ucuza taşıdım ve bunları aldım.

Melekler:

-Çık demişler, çık... Olmadı.... Hasan Efendiden aldığın para,

hak ettiğinden çok düşük. Biz ondan bunun hesabini soracağız. Mehmet

Efendiyle de ucuza anlaşmış ve ucuza taşımışsın....

-İyi ama, diye cevaplamış hamal, hak ettiğim parayı isteseydim,

bana taşıttırmazdı. taşıttırmayınca da aç kalırdım.....

-O bizim isimiz demiş melekler, nasıl olsa buraya o da gelecek.

Biz senin adına ona sorarız.

Melekler, hamalı sıkıştırmaya devam etmiş.

-Söyle bakalım, aldığın paranın kaçını yedin, kaçını sakladın?

-On kuruş aldı isem, yarısını sakladım..iki kuruş aldı isem,bir

kurusunu biriktirdim...

-Çık demiş melekler... Yine olmadı, hem ucuza taşımışsın, hem de

gıdandan kesmişsin... Yani sen, kendi nefsine zulmetmişsin... Nefsine

zulmetmek de günahtır, bilmez misin?...

Hamalcağız ne cevap vereceğini düşünüp ecel terleri dökerken,sabah olmuş.

Açılan mezardan yukarıya bir bakmış ki, bütün millet orada... Kadı

Efendi ve şehrin mehter takımı da kendisini bekliyor. Bir kıyamet ki sormayın.

"Kutlu olsun" demişler... "Bu gece kimsenin yapamayacağı bir isi başardın

ama, bak artık zengin oldun."

-Yooo, diye bağırmış hamal. İstemem , sizin olsun... Ben , bir iple küfenin hesabını sabaha kadar veremedim, Ya o kadar servetim

olsaydı, ne yapardım?