Sana Mahkûm Olamam
 

Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî "kuddise sirruh" hazretleri anlatır:

“Nişâburlu bir ilim talebesi ile bir tüccar yol arkadaşı olurlar. Çok fakir olduğundan talebenin ayakkabısı yoktur. Yalın ayak yürürken, tüccar bir çift ayakkabı alıp verir. Sonra tüccar, talebeye ikide bir;
-Ey talebe! Yolun düzgün yerinden yürü, sivri taşlara basma, ayaklarını sürüme, dikenli yerlerden gitme, ayakkabıyı eskitme diye tembihlerde bulunur.

Bu tembihler o kadar çok sık tekrarlanır ki talebeyi usandırır. Sonunda talebe dayanamayıp ayakkabıları çıkarır, tüccarın önüne bırakır ve;
-Ben senelerce yalın ayak seyâhat ederim. Kimse bana bunun için bir şart koşmuyordu. Şimdi verdiğin bu ayakkabılar için sana mahkûm olamam der.

Huzur pınarı...