Atlas Okyanusu....
 

Bir araştırma gezisi sırasında Atlas Okyanusu'nun ıssız bir yerinde, çığlıklar atan

milyonlarca kuşun havada daireler çizerek uçtuğunu gördü.

Kulakları sağır edecek denli yüksek sesle çığlıklar atan kuşların kimileri

yoruldukça, kendilerini okyanusun dev dalgaları arasına atıyorlardı.

Onlar bu son hareketleriyle yaşamlarına Son veriyorlar, kendilerini okyanusun

dalgalarına bırakırken, çaresizlikten ölüme teslim oluyorlardı.

Bu olaya yalnızca o değil, o bölgede ki balıkçılarda yıllardır tanık olmuşlardı.

Kuş bilimcileri ise, yaptıkları araştırmalarda göçmen kuşların farklı yönlerden

gelerek okyanusta bu noktada birleştiklerini keşfediyorlar, fakat onların,

birbirleri peşi sıra kendilerini ölümün kucağına atmalarının nedenini bir türlü

çözemiyorlardı.

Gerçek, geçtiğimiz yüzyılın ortalarında anlaşıldı. Bu trajik olayın Yaşandığı yerde

bir zamanlar bir ada vardı. Göçmen kuşların göç yolu üzerinde bulunan bu ada, bir

deprem sonunda, okyanusa gömülmüştü.

İnsanların yok olduğunun bile ayırdına varamadıkları ada, göç yollarının ortasında

kuşlar için vazgeçilmez "dinlenme" durağıydı.

Kuşlar binlerce yıllık kalıtımsal alışkanlıklarıyla adanın yerini bilmekteydiler ve

yıpratıcı, uzun yolculuklarının ortasında, biraz dinlenebilmek ve toparlanabilmek

için, yine binlerce yıllık kalıtımsal güdüleriyle, okyanusun ortasındaki adaya

geliyorlardı ama...

Olması gereken yerde adayı bulamayınca, yorgunluktan bitkin bedenlerini çığlık

çığlığa okyanusun sularına bırakmak zorunda kalıyorlardı