Sussam Yalnızlık,Konuşsam Ayrılık...Kahraman Tazeoğlu
 

Sussam Yalnızlık,Konuşsam Ayrılık…

Yıkılmış ve geç kalınmış viraneleriz.

Şimdi ne senin gözlerinde haranın suya hasret yangınları var

Ne de benim gözlerimde şiir…

Yaz dedin, oysa kışlar yaşıyorum her mevsim

Açmak üzereyken papatyalar yeni karlar yağıyor üzerine

Üşüyorum…

Evet hala üşüyor ellerim..

Hüzün kapımızı çalalı beri bin günü aştı

Bin ömür, bin soluk, bin yıkılış yaşadım

Ömrünün arka sayfalarında altı çizilmiş satırlarımı okumaya başladım

Sığınışlarını, susuşlarını ve haykırışlarını işittim maviadadan

Korunaklı bir liman olamadım sana

Ve arkama bakmadan giderken

Haykırışlarını duymamak için kapattım yüreğimin kulaklarını

Şimdi, bin ömür geçmiş ömrümden

Ben bir rüyadan uyanmak istercesine çırpınıyorum

Hani zaman ilacı olurdu her şeyin?

Hani zamana bırakmalıydık?

Atalar yine yanıldı…

Bir günün sonunda binlerce tükenişle ölürken ben

Zaman zehrini içerken yudum yudum

Artık bitsin istiyorum ataların ilaç dedikleri yoksuzluğun..

Bitsin…

Bitmezlerin bilincinde diyorum diye

Yıkılmış ve geç kalınmış viraneleriz.

Şimdi ne senin gözlerinde haranın suya hasret yangınları var

Ne de benim gözlerimde şiir…

Şimdi kendini yok edişlerini dinliyorum

Susuyorum…

Susuşlarımın öznesi sen oluyorsun hep

Şehrine gidiyorum…

Yokluğun açıyor kapıları

Yıkılan şehirlerarası bir otobüs terminalinde ayak izlerimiz duruyor

Hala haklısın

Kokun sinmiş soğuk duvarlarına şehrin

Herkesin gözünde seni arıyorum

Yoksun…

Yokluğunu salıp gitmişsin

Gidişle bırakıldığın bu kentte…

Susuşlarına bile yandığım soğuk dağlarımın eşkıyası

Bağışlama dilemiyorum, gel demiyorum, sev demiyorum

Haykırışların yankılanıp boşlukta kaybolmadı bilesin

Sığındığın maviadada yaktığın ateşi görüp

Yanaştırabilirsem gemilerimi

Tutacağım ellerinden…

Şimdi yanıyorum, kanıyorum

ve yıkılışların altında tekrar eziliyor bedenim

geç kalınmış bir soluk mu bir günün sonunda

yoksa çaresizliklerimin son çırpınışları mı bilmiyorum

kayıp adresten yazıyorum son kez

sussam yalnızlık, konuşsam ayrılık

dönsem yıkılış, dönmesem yokoluş...

şimdi ben susuyorum, yalnızlığa talip

sende sus bana

sus ki, bir daha ölmeyeyim…

Kahraman Tazeoğlu

Kaynak: SUSSAM YALNIZLIK KONUŞSAM AYRILIK

Bu Şiiri Kahraman Tazeoğlu’nun Kendi Sesiyle Dinleyebilmek İçin Link:

[/B]