Fiziğin Gelişmesi
 

Fiziğin Gelişmesi


Fizik en eski bilimlerden biridir. Eskiçağlarda deneysel yöntemler bilinmediğiiçin, ilk fizikçiler daha çok kuramsal çalışmalar yaparlardı. Gene de, yüzyıllar sonra deneylerle varılan gerçeğe çok yakın bazı kuramlar geliştirmiş olmaları şaşırtıcıdır. Örneğin İÖ 5. yüzyılda yaşamış olan Eski Yunanlı düşünürlerden Demokritos ile Leukippos maddenin atomlardan oluştuğuna inanıyorlardı. Oysa atom kuramının doğruluğu ancak 19. yüzyılda kanıtlanabildi. Uygulamalı fiziğin başlangıcı, yani fizik ilkelerinden mühendislikte ve günlük yaşamda yararlanılmaya başlaması da çok eskiçağlara dayanır. Eski Mısırlılar piramitlerin yapımında önemli fizik ilkelerinden birçoğunu uygulamışlardı. Kaldıraç ilkesi ve özgül ağırlık gibi çok önemli buluşları olan Eski Yunan bilgini Arşimet (İÖ yaklaşık 287212) ise ilk deneysel fizikçilerden biridir.


Sonraki yüzyıllarda matematiğin gelişmesi giderek daha karmaşık kuramların doğmasına olanak verirken, bilimsel aygıtların bulunup geliştirilmesi de çok daha duyarlı deneylerin yapılabilmesini sağladı. İtalyan bilgini Galileo Galilei (15641642) çok önemli kuramlar geliştirdi ve bunları kendi yaptığı deneylerle sınadı. İngiliz bilim adamı Sir Isaac Newton (16421727) da düşünceleri sağlam gözlemlere dayanan parlak bir kuramcıydı. Böylece Galileo ile Newton, ısı, ışık, ses, mekanik, elektrik ve

magnetizma gibi konuları kapsayan "geleneksel" ya da "klasik" fiziğin öncüleri oldular.
Atom fiziği, nükleer fizik (çekirdek fiziği), parçacık fiziği ve astrofizik gibi temel dallan içeren "modern" fizik ise 19. yüzyılın sonu ile 20. yüzyılın başında doğdu. 18951905 yılları arasında gerçekleştirilen ikisi kuramsal, üçü deneysel beş temel çalışma modern fiziğin doğuşunu hazırlayan birer dönüm noktası sayılır.

Bu dönüm noktalarından ilk ikisi Alman fizikçi Max Planck'ın (18581947) kuvantum kuramı ile Alman asıllı ABD'li fizikçi Albert Einstein'm (18791955) görelilik kuramının yayımlanmasıdır. Fizikte yeni bir çağ açan üç deneysel çalışma ise İngiliz fizikçi Joseph John Thomson'ın (18561940) maddenin en küçük parçacıklarından biri olan elektronu belirlemesi, Alman fizikçi Wilhelm
Röntgen'in (18451923) X ışınlarını tanımlaması ve Fransız kimyacı Henri Becquerel'in (18521908) radyoaktifliği bulmasıdır.