Filipinler-Tarihi-Ekonomisi-Doğal Yapısı-İklimi
 

Filipinler-Tarihi-Ekonomisi-Doğal Yapısı-İklimi


Güneydoğu Asya kıyılarına 800 km uzaklıkta, Tayvan ile Endonezya arasında, yaklaşık 7.000 adadan oluşan bir ülkedir. Resmi adı Filipinler Cumhuriyeti'dir. 1946'
dan beri bağımsız bir ülke olan Filipinler Cumhuriyeti 1898'e kadar İspanya'nın, daha sonra da ABD'nin yönetimi altında kaldı. Başkenti Manila'dır.

FİLİPİNLER'E İLİŞKİN BİLGİLER

RESMİ ADI: Filipinler Cumhuriyeti.

YÖNETİM BİÇİMİ: İki meclisli cumhuriyet.

YÜZÖLÇÜMÜ: 300.000km2.

NÜFUS (1991): 62.354.000.

BAŞKENT: Manila.

BAŞLICA KENTLER VE NÜFUSLARI (1990): Manila (1.876.194), ûuezon (1.587.140), Caloocan (615.726), Cebu (610.000), Makati (465.896).

DOĞAL YAPI: Adalar dağlıktır. En yüksek tepeler Luzon ve Mindanao'dadır.Toprakların yarısından çoğu ormanlarla kaplıdır.


BAŞLICA ÜRÜNLER: Kopra, şeker, abaka, pirinç, tütün, kereste; altın, gümüş, demir, bakır ve manganez cevheri, kurşun, uranyum, kromit.
Adalar, kuzeyden güneye 1.770 km; doğudan batıya ise 1.050 kilometrelik bir alana yayılır. En büyük adalar kuzeyde Luzon ve güneyde Mindanao'dur. Öteki büyük adalar Şamar, Negros, Palawan, Panay, Mindoro, Leyte, Cebu, Bohol ve Masbate'dir. Birçok küçük adadan oluşan Sulu Takımadaları ülkenin güney kesimindedir.




Şubat 1987'de yapılan halkoylamasında seçmenler yeni anayasayı ve Corazon Aquino' nun 1992'ye değin başkanlık görevini sürdürmesini kabul ettiler. Aquino bir yandan komünist gerillalar ve ayrılıkçı Müslümanlarla mücadeleye, öte yandan ekonomik sorunlara çözüm bulmaya koyuldu. Eski başkan Ferdinand Marcos Eylül 1989'da Havvaii'de öldü. Aralık 1989'da askerlerin giriştiği bir darbe girişimi bastırıldı. Başkan Aquino 1990 yılında da yeni bir darbe girişimi, Körfez Bunalımı'nın doğurduğu ekonomik sorunlar ve 1.600 kişinin yaşamını yitirdiği büyük bir depremle karşı karşıya kaldı.

Altı yüz yıldır uykuda olan Pinatubo Yanardağı 1991'de lav püskürttü ve en az 700 kişinin ölmesine yol açtı. Çok geniş bir alan küllerle kaplandı ve zaten durgunluk içinde olan ekonomi bir darbe daha yedi. Ülkedeki ABD üslerinin süresinin 10 yıl daha uzatılması konusundaki anlaşmayı Senato reddetti. Ferdinand Marcos'un dul eşi Imelda Marcos Kasım 1991'de ülkeye döndü. 1992'de yapılan ve Aquino'nun katılmadığı başkanlık seçimini eski savunma bakanı Fidel Ramos kazandı. Pinatubo Yanardağı Ağustos 1992'de yeniden lav püskürtmeye başlayarak en az 72 kişinin ölümüne yol açtı.

Doğal Yapı ve İklim

Adaların büyük bir bölümü dağlıktır. Büyük dağ sıraları ve vadiler kuzeygüney doğrultusunda uzanır. Mindanao Adası'ndaki Apo Yanardağı 2.953 metreyle ülkenin en yüksek dağıdır. Filipinler'deki başka birçok dağ gibi etkin bir yanardağdır. Geceleri kızıl bir parıltıyla taçlanan Luzon Adası'ndaki Mayon Yanardağı 2.410 metre yüksekliğindedir.

Adalarda bol yağışlı tropik iklim egemendir. Yıl boyunca sıcaklıkta önemli bir değişim olmaz. Haziranaralık ayları arasında sık sık tayfun adı verilen şiddetli fırtınalar baş gösterir. Daha çok kuzeydeki adaları etkileyen tayfunlar, seller yüzünden önemli ölçüde can ve mal kaybına yol açar. Ülkenin yaklaşık üçte ikisini kaplayan yağmur ormanlarında maun gibi çok değerli ağaçlar yetişir. Ayrıca 800 kadar orkide türüne rastlanır.

Adalarda yaşayan başlıca hayvanlar timsah, piton yılanı, geyik, kuyruksüren, susamuru, yabankedisi, maymun ve mandadır.
Bunlardan başka meyve yiyen büyük yarasalar ve 750'nin üstünde kuş türü vardır. Filipinler'i çevreleyen denizlerde yaşam zengindir. Sulu Takımadaları dolaylarında zengin inci yataklarından çıkartılan inciler dünyaca ünlüdür. Ayrıca bu sularda kabukları eşsiz güzellikte deniz hayvanları ve siyah mercan bulunur.

Nüfus ve Kentler

Filipinliler, Güneydoğu Asya'dan ve öteki Pasifik Adaları'ndan gelen Malay ırkıyla Çinli ya da İspanyol karışımı melez bir halktır. Ayrıca Çinliler, İspanyollar ve Hint kökenlilerden oluşan azınlıklar da vardır. Nüfusun yüzde 90'ı Katolik'tir. Güneydeki adalarda yaşayan Müslümanlar yüzde 4'le en büyük dinsel azınlık grubudur. Protestanlar, Budacılar ve yerel dinlere bağlı gruplarsa azınlıkta kalır. Filipinler'de Malay dili Tagalok başta


olmak üzere, 100 kadar dil ve lehçe vardır. İspanyol etkisinin hâlâ sürmesine karşın resmi dil İngilizce'dir ve halk arasında yaygındır. Kırsal kesimde halk, hasır kepenkleri ve sazlarla örtülü çatıları olan bambu ya da ağaçtan yapılma, sırıklar üzerine oturtulmuş evlerde yaşar. Sığır ve domuzlar bu evlerin altında barınır. Filipinliler batılılar gibi giyinir, hafif pamuklu giysileri yeğlerler.


Filipinler'deki tipik köy ve kasabalar, bir kilisenin bulunduğu alanın çevresinde kurulmuştur. Halk İspanyol ezgilerinin etkisindeki yerel müziğe düşkündür. Hemen hemen her köyün geleneksel bir bandosu vardır. Beyzbol ve basketbol sevilen sporlardır.
Filipinler'in en büyük kenti, Luzon Adası'nda, aynı zamanda başkent olan Manila' dır. Öbür kentler Manila'dan çok küçüktür. Bunlardan en önemlileri Cebu Adası'nda Cebu, Panay Adası'nda İloilo, Mindanao Adası'nda Davao ve Basilan Adası'nda Basilan'dır.


Balıkçılık ve Tarım

Filipinlilerin çoğu köylerde yaşar, çiftçilik ya da balıkçılıkla uğraşır. Dağlık bölgelerde ürün yetiştirmek kolay değildir. Pirinç, tütün, mısır ve sebzelerin yanı sıra muz, mango,


papaya (kavunağacı), avokado ve hindistancevizi gibi tropik meyveler yetiştirilir. Dışarıya şeker, hindistancevizi, kopra (kurutulmuş hindistancevizi içi), kereste ve halat yapımında kullanılan abaka satılır. Zengin balık çeşitlerine sahip Filipinler'de ayrıca göletlerde de balık yetiştirilir. Güneyde Sulu'dan çıkarılan inci ve sedeften başka, su kaplumbağası kabuğu ve deniz kabukları da dışarıya satılır.


Filipinler maden bakımından zengindir; altın, bakır, manganez, krom ve demir çıkarılır.
Başlıca sanayi kolları çimento, demirçelik, kimya, dokuma, kauçuk ve orman ürünlerinden oluşur. Sanayi işletmelerinin çoğu Manila çevresinde yoğunlaşmıştır. Ayrıca evlerde şapka, hasır işi ve dokuma yapılır.
Luzon'da demiryolu, Panay ve Cebu'da kısa karayolları vardır. Yolculuklar genellikle karayoluyla yapılır. Adalar havayoluyla birbirine bağlıysa da, ulaşım daha çok küçük teknelerle sağlanır.

Tarih

Filipinlilerin atalarının binlerce yıl süren göç dalgalarıyla Asya'dan geldikleri sanılmaktadır. Müslümanlık 15. yüzyılda Borneo'dan başlayarak güneydeki adalarda yaygınlık kazanmış, Hıristiyanlık ise 16. yüzyılda, İspanyollar aracılığıyla yayılmaya başlamıştır.


Dünya'nın çevresindeki ilk yolculuğu gerçekleştiren Portekizli kâşif Ferdinand Macellan'ın 1521'de Cebu Adası'na ayak basmasıyla Avrupalılar Filipinler'i keşfetti. Macellan öldürüldükten sonra birçok keşif grubu gönderen İspanya, adaları egemenliği altına aldı ve onlara, İspanya Kralı II. Felipe'nin onuruna Filipinler adını verdi. Ne var ki, 1565'e kadar Filipinler'de sürekli bir İspanyol yerleşimi gerçekleşmedi. Bu tarihte General Miguel Löpez De Legazpi, Cebu'da bir yerleşim merkezi kurdu. Birkaç yıl sonra da Manila'yı başkent yaptı.


1600'lere kadar adaların büyük bir bölümü İspanyol yönetiminde kaldı ve halk Katolik oldu. Sulu Takımadaları, Palavvan ve Mindanao'daki Müslümanlar ise İspanyol egemenliğine^ karşı direndi.
Filipinler uzun süre, adaların zenginlik kaynaklarından yararlanmak isteyen İspanyollar ile Çinliler, Japonlar, Portekizliler, Hollandalılar ve İngilizler arasındaki paylaşım savaşlarına sahne oldu.


1851 'de İspanyollar üstünlük sağlayarak tüm adaların denetimini ele geçirdiler. Reformlar yapılmasını isteyen Müslümanlar'ın başkaldırısı şiddetle bastırıldı. Eylemin önderi Jose Rizal idam edildi. Rizal'in idamı halk arasında büyük bir tepki yarattı.
189697 yıllarında, ulusal bağımsızlığa yönelik ilk ayaklanma Luzon'da gerçekleşti. İspanyollar bu ayaklanmayı ancak ordu gücüyle bastırabildiler. Ulusal direnişin önderi Emilio Aguinaldo 1898'de çıkan İspanyaAmerika Savaşı'ndan yararlanarak, Luzon'un büyük bölümünü denetimi altına aldı. Aynı tarihte bağımsızlığını ilan eden Filipinler, Asya'daki Avrupalı sömürgecilere başkaldıran ilk ülke oldu. Ne var ki, savaştan sonraki barış antlaşması uyarınca Filipinler, ABD egemenliğine bırakıldı. 1899'da yeniden başkaldıran Filipinliler, üç yıl savaştıktan sonra ABD birliklerine yenildiler. Böylece 1901'de ülke yeniden ABD egemenliğini tanımak zorunda kaldı.


Filipinlilerin bağımsızlık ve toplumsal reform istekleri askıya alındı. 1934'te ABD'nin denetimi altında bir parlamento kuruldu. Manuel Quezon devlet başkanı oldu. II. Dünya Savaşı sırasında Japonlar'ca işgal edilen Filipinler'de, işbirlikçilere ve düşmana karşı direniş örgütleri oluştu. Savaştan sonra 1946'da bağımsızlık ilan edildi. Manuel Roxas bağımsız cumhuriyetin ilk devlet başkanı oldu. Ne var ki, savaştan eskisinden daha yoksul çıkan ülke, ABD ile 99 yıllık askeri üs anlaşmalarına girdi.
Cumhuriyet döneminde, yıkıntıya uğramış olan ülke ekonomisinin onarılmasına ve yurttaşların haklarını gözeten bazı yasaların çıkarılmasına karşın, toplumsal eşitsizlikler yeni başkaldırılara yol açtı. 1949'daki Hukbalahap Ayaklanması ABD desteği ve ordu gücüyle bastırıldı.


1965'te devlet başkanı seçilen Ferdinand Marcos, 1972'de Anayasal Meclis'i dağıtarak sıkıyönetim ilan etti. Marcos ülkede giderek artan huzursuzluklar sonucunda 1986'da seçime gitmek zorunda kaldı. Hileli yollara başvurarak yeniden başkan seçilmesine karşın, toplumsal direnişler sonunda ABD'nin de desteğini çekmesi üzerine, ülkeden kaçmaktan başka çare bulamadı. Yerine 1983'te öldürülen muhalefet önderi Aquino'nun eşi Corazon Aquino başkan oldu.


FİLİSTİN toprakları Akdeniz'in doğu kıyısında yer alır; Aşağı Litani Irmağı, Gazze vadisi ve Arabistan Çölü ile sınırlanır. Bugün İsrail ve Ürdün ile Mısır'ın bir bölümü bu topraklar içinde kalır. Filistin adını İÖ 12. yüzyılda bölgenin güneyine yerleşen Filistiler diye bilinen bir halktan alır. Bölge Museviler, Hıristiyanlar ve Müslümanlar'ca kutsal sayılır.
Bu tektanrılı üç büyük din için kutsal kabul edilen yerlerin büyük bölümü Kudüs yöresinde toplanmıştır. Hz. İsa'nın doğduğu yer ve gömüldüğü Kutsal Kabir, Hz. Muhammed'in göğe çıktığı (miraç) yer sayılan Mescidi Aksa, Hz. İbrahim'in kurban kestiği kaya Sahra (Haceri Muallak) Kudüs yöresindeki önemli kutsal yerlerden birkaçıdır. Kutsal Kitap'ta {Tevratİncil) Hz. İsa'ya ilişkin anlatılan öykülerin çoğu da Cehle bölgesinde geçer.


Filistin'de bilinen en eski yaşam izleri İÖ 50004000 yıllarına uzanır. O yıllarda Filistin halkı, göçebe ya da yarı göçebe yaşamı sürdüren küçük topluluklardan oluşuyordu. Daha sonra Mısırlılar ile Hititler'in uzun süre uğruna savaştıkları bölge İÖ 1286'da Kadeş Savaşı'yla kesin olarak Mısır egemenliği altına girdi. Bu yıllarda İsrailoğulları da Hz. Musa önderliğinde Mısır'dan kaçarak Filistin'e yerleştiler. Bu toprakların tanrı tarafından kendilerine vaat edildiğini öne sürerek İsrail Krallığı'nı kurdular. Filistin, İslamiyet' in doğup yayılmasına kadar İran, Mezopotamya, Yunan, Roma, Mısır ve Makedonya devletleri arasında sık sık el değiştirdi. Halife Hz. Ebubekir döneminde, 634637 yıllan arasında Filistin'in üç büyük kenti Gazze, Ecnadeyn ve Kudüs Araplar'ın eline geçti. Yörenin tümünün Araplar'ca fethi ise Abbasiler döneminde tamamlandı. 1099'da Kudüs'ü ele geçiren Haçlılar 1100'de burada bir Latin Krallığı kurduiarsa da kısa ömürlü olan bu krallığa 1187'de Eyyubiler son verince, Filistin yeniden Müslüman egemenliğine girdi. Filistin 1516'da Yavuz Sultan Selim tarafından Osmanlı topraklarına katıldı. Bölgede 400 yıl süren Osmanlı egemenliği 1918'de sona erdi; Filistin İngiliz kuvvetlerinin eline geçti.


Filistin'de Yahudiler'in devlet kurma eğilimleri 19. yüzyılın ikinci yarısında hız kazanmaya başlamıştı. 1882'de Rusya'dan göçen Yahudiler Filistin!e yerleşerek tarımla uğraşmaya başladılar. Böylece Siyonizm denen ve Yahudiler'in Filistin'de bir devlet kurması amacını güden hareket başlamış oldu. Bu hareketin öncüsü Theodor Herzl'di. Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde de II. Meşrutiyet'ten sonra Yahudiler'in Filistin'e yerleşmelerine ve toprak almalarına izin verilmesi bölgede Yahudi nüfusunun artmasına yol açtı.


I. Dünya Savaşı'nın ardından toplanan San Remo Konferansı Filistin'i İngiliz manda yönetimine bıraktı. İngiltere daha 1917'de Balfour Bildirisi'yle Filistin'de Yahudiler için ulusal bir yurt oluşturulmasını destekleyeceğini açıklamıştı. San Remo Konferansı'nda da kabul edilen bu bildiri 1922'de Milletler Cemiyeti'nce Yahudi göçünün kolaylaştırılmasına ilişkin hükümlerle genişletildi.


İngilizler'in Yahudiler'i yanlarına alarak bir Yahudi devleti kurma çabalarına, Araplar sert tepki gösterdiler. 1920'de çeşitli ayaklanmalar olduysa da İngilizler 1922'de Filistin'e Yahudi göçünü düzenleyen bir program uygulamaya başladılar. Filistinli Araplar ile Yahudiler arasındaki çatışma 1929'da çok sayıda kişinin ölümüne yol açtı. Ne var ki, İngiliz mandası altında bulunan Filistin'de Yahudi varlığı hızla büyümekteydi.


Ekonomik, toplumsal ve kültürel bakımdan önemli adımlar atılıyor, Yahudi yerleşim yerlerindeki kentleşme ve sanayileşme gelişiyordu. Almanya'da Yahudiler'i yok etme siyaseti güden Naziler'in iktidara gelmesinden sonra Filistin'e bu ülkeden Yahudi göçü daha da yoğunlaştı. Üç yıl içinde 135 bin Yahudi Filistin'e geldi. Kuşkusuz bu durum Araplar'ın tepkileriyle karşılaştı ve Yahudiler'le olan çatışmalar daha da arttı. Araplar'ın büyük eylemlerinden biri de 1936'da, Nisan ve Ekim ayları arasında yaptıkları genel grevdi. Bu grevi Filistin halkını temsil eden iki büyük parti örgütlemişti. 193738 yıllarındaki Arap ayaklanmalarında çok sayıda Filistinli yaşamını yitirdi.


II. Dünya Savaşı daha başlamadan İngilizler, Araplar'la dostluk kurmayı Ortadoğu'da İngiliz egemenliği için zorunlu gördüler. Araplar'ı yanlarına çekmek için, Filistin'e Yahudi göçünü sınırladılar. Yahudiler'in Filistin'de toprak satın almalarını yasakladılar ve 10 yıl içinde bağımsız bir Filistin devleti kurulması için söz verdiler.


II. Dünya Savaşı bittikten sonra Filistin ile ilgilenmeye başlayan ABD, Yahudiler'in yanında yer aldı. Bu sırada savaş süresince Yahudi terör örgütlerinin uyguladığı şiddet eylemleri daha da yoğunlaştı. Londra'da ABD, İngiltere, Yahudi ve Arap temsilcilerinin sürdürmekte oldukları görüşmeler Yahudi terörünün sürmesi nedeniyle 1947 başında yarıda kesildi. Bunun üzerine İngiltere sorunu Birleşmiş Milletler'in gündemine getirdi.



Birleşmiş Milletler'in kurduğu komisyon, Filistin'de Arap ve Yahudi devleti olmak üzere iki devlet kurulmasını, ekonomik bakımdan bu iki devletin birbirine bağımlı olmasını ve Kudüs'ün de Birleşmiş Milletler'in denetiminde kalmasını kararlaştırdı. Komisyonun önerisi 1947 sonunda Birleşmiş Milletler'ce de benimsendi. Ama Araplar bu öneriyi kabul etmediler. Birleşmiş Milletler kararının hemen ardından Filistin'de Yahudiler ile Araplar arasında iç savaş başladı. 14 Mayıs 1948'de İngilizler'in Filistin'den çekildikleri gün İsrail Devleti'nin kurulduğu ilan edildi. Birkaç saat içinde ABD, yeni devleti tanıdığını dünya kamuoyuna açıkladı. Bu durum karşısında Mısır, Irak, Suriye ve Ürdün orduları ertesi gün İsrail'e savaş açarak Filistin'e girdiler. 1949 yılına kadar süren savaşın sonunda İsrail Birleşmiş Milletler kararıyla belirlenen topraklardan çok daha fazlasına sahip oldu.


Büyük devletlerin desteği ile terör ve şiddete dayanılarak Filistin toprakları üzerinde İsrail Devleti'nin kurulmasından sonra 200 bin Filistinli yurtlarından koparak komşu Arap ülkelerine göç etti. Bölgeyi sürekli bir çatışma alanına çeviren bu durum 1967, 1973 ve 1982 yıllarında yeni Arapİsrail savaşlarının çıkmasına neden oldu (bak. ARAPİSRAİL SAVAŞLARI). Bu savaşlar sonunda İsrail bölgede daha da yayılarak, Filistinliler'i yok etmeye yönelik girişimlerini yoğunlaştırdı. Filistinliler, 1964'te kurulan Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) ile temsil ediliyorlardı (bak. FİLİSTİN Kurtuluş ÖRGÜTÜ).

Filistin Kurtuluş Örgütü, topraklarından atılan Filistinliler'in yurt özlemlerini dile getirme görevini çok çeşitli eylem biçimleriyle sürdürdü. Filistin direnişini dünyaya duyurmaya çalıştı. Ama, İsrail işgali altındaki Batı Şeria ve Gazze'de yaşayan Filistin halkının Aralık 1987'de başlattığı ayaklanma bütün dünyanın dikkatini Filistin halkının sorunlarına çekmede daha başarılı oldu.

Filistin Kurtuluş Örgütü'nün önderi Yaser Arafat'ın yıllardır gerçekleştirmeye çalıştığı bir Filistin devleti kurma amacına yaklaşıldı {bak. Arafat. YASER). Filistin örgütlerini birleştiren Filistin Ulusal Konseyi Aralık 1988'de Cezayir'de toplanarak Bağımsız Filistin Devleti'nin kurulduğunu ilan etti. Filistin Ulusal Konseyi İsrail'in varlığını da tanıyordu. Bağımsız Filistin Devleti'nin, İsrail tarafından işgal edilmiş topraklarda kurulmasını çok sayıda ülke destekledi.

Cevap : Filipinler-Tarihi-Ekonomisi-Doğal Yapısı-İklimi
 

Filipinler ya da resmî adı ile Filipinler Cumhuriyeti, (Filipince: Repúbliká ng̃ Pilipinas) Güneydoğu Asya’da Malay Takımadaları bölgesinde yer alan adalar ülkesidir. Başkenti Manila’dır. Filipinler toplam 7 bin 107 adadan oluşur. Yaklaşık olarak toplam yüzölçümü 300 bin km²dir. Bu da bu ülkeyi dünya yüzölçümüne göre ülkeler listesinde 72. yapar.
Şuan çoğu Filipinli’nin kökeni Avusturyalı’lara dayanır. Bunların yanında Çinli, İspanyol, Amerikan ve Arap kökenliler de bulunmaktadır. Zengin bir tarihe sahip olan Filipinler, doğu kültüründen büyük izler taşır. Filipince ve İngilizce resmî dillerdir.




Coğrafi Verileri


Konum: Güneydoğu Asya, Filipin Denizi ve Güney Çin Denizi arasında takımadalar, Vietnam’ın doğusunda yer alır.
Coğrafi konumu: 13 00 Kuzey enlemi, 122 00 Doğu boylamı
Haritadaki konumu: Güneydoğu Asya
Yüzölçümü: 300,000 km²
Sınırları: 0 km
Kıyı şeridi: 36,289 km
İklimi: Tropikal deniz iklimi.
Arazi yapısı: Dar ve geniş kıyı alçak ovalarını da içine alan arazi genellikle dağlıktır.
Deniz seviyesinden yüksekliği: en alçak noktası: Filipin Denizi 0 m
en yüksek noktası: Apo Dağı 2,954 m
Doğal kaynakları: Kereste, petrol, nikel, kobalt, gümüş, altın, tuz, bakır
Arazi kullanımı: tarıma uygun topraklar: %19
daimi ekinler: %16.67
diğer: %64.33 (2005 verileri)
Sulanan arazi: 15,500 km² (2003 verileri)
Doğal afetler: Kasırgalar, heyelanlar, aktif volkanlar, yıkıcı depremler
Sayfa başına dönüş
Nüfus Bilgileri
Nüfus: 89,468,677 (Temmuz 2006 verileri)
Nüfus artış oranı: %1.8 (2006 verileri)
Mülteci oranı: -1.48 mülteci/1,000 nüfus (2006 tahmini)
Bebek ölüm oranı: 22.81 ölüm/1,000 doğan bebek (2006 tahmini)
Ortalama hayat süresi: Toplam nüfus: 70.21 yıl
erkeklerde: 67.32 yıl
kadınlarda: 73.24 yıl (2006 verileri)
Ortalama çocuk sayısı: 3.11 çocuk/1 kadın (2006 tahmini)
HIV/AIDS – hastalıklarına yakalanan yetişkin sayısı: %0.1 (2003 verileri)
HIV/AIDS – hastalığı olan insan sayısı: 9,000 (2003 verileri)
HIV/AIDS – hastalıklarından ölenlerin sayısı: 500 (2003 verileri)
Ulus: Filipinli
Nüfusun etnik dağılımı: Hıristiyan Malay %91.5, Müslüman Malay %4, Çinli %1.5, Diğer %3
Din: Roma Katolikleri %83, Protestanlar %9, Müslümanlar %5, Budizm ve diğer %3
Diller: İki resmi dil – Filipin’ce (Tagalog temelli) ve İngilizce, sekiz başlıca lehçe – Tagalog, Cebuano, Ilocan, Hiligaynon or Ilonggo, Bicol, Waray, Pampango ve Pangasinense
Okur yazar oranı: 15 yaş ve üzeri için veriler
toplam nüfusta: %92.6
erkekler: %92.5
kadınlar: %92.7 (2002 verileri)
Sayfa başına dönüş
Yönetimi
Ülke adı: Resmi tam adı: Filipin Cumhuriyeti
kısa şekli : Filipinler
Yerel tam adı: Republika ng Pilipinas
yerel kısa şekli: Pilipinas
ingilizce: Philippines
Yönetim biçimi: Başkanlık Tipi Cumhuriyet
Başkent: Manila
İdari bölümler: 73 bölge ve 61 şehir; Abra, Agusan del Norte, Agusan del Sur, Aklan, Albay, Angeles, Antique, Aurora, Bacolod, Bago, Baguio, Bais, Basilan, Basilan City, Bataan, Batanes, Batangas, Batangas City, Benguet, Bohol, Bukidnon, Bulacan, Butuan, Cabanatuan, Cadiz, Cagayan, Cagayan de Oro, Calbayog, Caloocan, Camarines Norte, Camarines Sur, Camiguin, Canlaon, Capiz, Catanduanes, Cavite, Cavite City, Cebu, Cebu City, Cotabato, Dagupan, Danao, Dapitan, Davao City Davao, Davao del Sur, Davao Oriental, Dipolog, Dumaguete, Doğu Samar, Genel Santos, Gingoog, Ifugao, Iligan, Ilocos Norte, Ilocos Sur, Iloilo, Iloilo City, Iriga, Isabela, Kalinga-Apayao, La Carlota, Laguna, Lanao del Norte, Lanao del Sur, Laoag, Lapu-Lapu, La Union, Legaspi, Leyte, Lipa, Lucena, Maguindanao, Mandaue, Manila, Marawi, Marinduque, Masbate, Mindoro Occidental, Mindoro Oriental, Misamis Occidental, Misamis Oriental, Dağlık, Naga, Negros Occidental, Negros Oriental, Kuzey Cotabato, Kuzey Samar, Nueva Ecija, Nueva Vizcaya, Olongapo, Ormoc, Oroquieta, Ozamis, Pagadian, Palawan, Palayan, Pampanga, Pangasinan, Pasay, Puerto Princesa, Quezon, Quezon City, Quirino, Rizal, Romblon, Roxas, Samar, San Carlos, San Carlos, San Jose, San Pablo, Silay, Siquijor, Sorsogon, Güney Cotabato, Güney Leyte, Sultan Kudarat, Sulu, Surigao, Surigao del Norte, Surigao del Sur, Tacloban, Tagaytay, Tagbilaran, Tangub, Tarlac, Tawitawi, Toledo, Trece Martires, Zambales, Zamboanga, Zamboanga del Norte, Zamboanga del Sur
Bağımsızlık günü: 4 Temmuz 1946 (ABD’den)
Milli bayram: Bağımsızlık günü (İspanya’dan), 12 Haziran (1898)
Anayasa: 2 Şubat 1987
Üye olduğu uluslararası örgüt ve kuruluşlar: APEC, ARF, AsDB (Asya Kalkınma Bankası), ASEAN (Güneydoğu Asya Ülkeleri Örgütü), CCC (Gümrük İşbirliği Konseyi), CP, ESCAP (Asya ve Pasifikler Ekonomik ve Sosyal Komisyonu), FAO (Tarım ve Gıda Örgütü), G-24, G-77, IAEA (Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı), IBRD (Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası), ICAO (Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü), ICC (Milletlerarası Ticaret Odası), ICFTU (Uluslararası Serbest Ticaret Birlikleri Konfederastonu), ICRM (Uluslararası Kızılhaç ve Kızılay Hareketi), IDA (Uluslararası Kalkınma Birliği), IFAD (Uluslararası Tarımsal Kalkınma Fonu), IFC (Uluslararası Finansman Kurumu), IFRCS (Uluslararası Kızılhaç ve Kızılay Toplulukları Federasyonu), IHO (Uluslararası Hidrografi Örgütü), ILO (Uluslarası Çalışma Örgütü), IMF (Uluslararası Para Fonu), IMO (Uluslararası Denizcilik Örgütü), Inmarsat (Uluslararası Denizcilik Uydu Teşkilatı), Intelsat (Uluslararası Telekomünikasyon ve Uydu Örgütü), Interpol (Uluslararası Polis Teşkilatı), IOC (Uluslararası Olimpiyat Komitesi), IOM (Uluslararası Göçmen Teşkilatı), ISO (Uluslararası Standartlar Örgütü), ITU (Uluslararası Haberleşme Birliği), NAM, OAS (Amerika Devletleri Teşkilatı), OPCW (Kimyasal Silahları Yasaklama Organizasyonu), UN (Birleşmiş Milletler), UNCTAD (Birleşmiş Milletler Ticaret ve Kalkınma Konferansı), UNESCO (Eğitim-Bilim ve Kültür Örgütü), UNHCR (BM Mülteciler Yüksek Komiserliği), UNIDO (Endüstriyel Kalkınma Örgütü), UNMIK (BM Kosova Geçici Yönetimi), UNTAET (BM Doğu Timor Geçiş Yönetimi), UNU, UPU (Dünya Posta Birliği), WCL (Dünya Emek Konfederasyonu), WFTU (Dünya İşçi Sendikaları Federasyonu), WHO (Dünya Sağlık Örgütü), WIPO (Dünya Fikri Mülkiyet Teşkilatı), WMO (Dünya Meteoroloji Örgütü), WToO (Dünya Turizm Örgütü), WTrO (Dünya Ticaret Örgütü)

Ekonomik Göstergeler
GSYİH: Satınalma Gücü paritesi – 443.1 milyar $ (2006 verileri)
GSYİH – reel büyüme: %5.3 (2006 verileri)
GSYİH – sektörel bileşim: tarım: %14.3
endüstri: %32.1
hizmet: %53.7 (2006 verileri)
Enflasyon oranı (tüketici fiyatlarında): %6.6 (2006 verileri)
İş gücü: 36.65 milyon (2006 verileri)
İşsizlik oranı: %8.4 (2006)
Endüstri: Tekstil, eczacılık ürünleri, kimyasallar, ağaç ürünleri, gıda maddeleri, elektronik eşyalar, petrol arıtımı, deniz mahsulleri
Endüstrinin büyüme oranı: %2 (2006 verileri)
Elektrik üretimi: 53.13 milyar kWh (2004)
Elektrik tüketimi: 49.41 milyar kWh (2004)
Elektrik ihracatı: 0 kWh (2004)
Elektrik ithalatı: 0 kWh (2004)
Tarım ürünleri: Pirinç, hindistancevizi, mısır, şekerkamışı, muz, ananas, mango, domuz eti, yumurta, dana eti, balık
İhracat: 44.2 milyar $ (2006 verileri)
İhracat ürünleri: Elektronik malzemeler, makine ve parçalar, giyim eşyaları, hindistancevizi ürünleri
İhracat ortakları: ABD %18, Japonya %17.5, Çin %9.9, Hollanda %9.8, Hong Kong %8.1, Singapur %6.6, Malezya %6, Tayvan %4.6 (2005)
İthalat: 48.76 milyar $ (2006 verileri)
İthalat ürünleri: Hammaddeler ve ara maddeler, yatırım malları, tüketim malları, yakıtlar
İthalat ortakları: ABD %19.2, Japonya %17, Singapur %7.9, Tayvan %7.5, Çin %6.3, Güney Kore %4.8, Suudi Arabistan %4.6, Hong Kong %4.1 (2005)
Dış borç tutarı: 61.49 milyar $ (2006)
Para birimi: Filipinler pesosu (PHP)
Para birimi kodu: PHP
Mali yıl: Takvim yılı
Sayfa başına dönüş
İletişim Bilgileri
Kullanılan telefon hatları: 3,437,500 (2004)
Telefon kodu: 63
Radyo yayın istasyonları: AM 375, FM 596, kısa dalga 4 (2006)
Radyolar: 11.5 milyon (1997)
Televizyon yayını yapan istasyonlar: 233 (2006)
Televizyonlar: 3.7 milyon (1997)
Internet kısaltması: .ph
Internet servis sağlayıcıları: 33 (2000)
Internet kullanıcıları: 7.82 milyon (2005)
Sayfa başına dönüş
Ulaşım ve Taşımacılık
Demiryolları: 897 km (2006)
Karayolları: 200,037 km (2006 verileri)
Su yolları: 3,219 km.
Boru hatları: doğal gaz 565 km; ham petrol 135 km; petrol ürünleri 105 km (2006)
Limanları: Batangas, Cagayan de Oro, Cebu, Davao, Guimaras Adası, Iligan, Iloilo, Jolo, Legaspi, Manila, Masao, Puerto Princesa, San Fernando, Subic Koyu, Zamboanga
Hava alanları: 256 (2006 verileri)
Helikopter alanları: 2 (2006)