Edebiyat-ı Cedide
 

Edebiyat-ı Cedide


Tanzimat'tan sonra ülkemizde her alanda görülen yenileşme çabasının edebiyat alanına yansıması sonucunda oluşan bir akımdır. Edebiyat tarihimizde Tanzimat edebiyatı diye adlandırılan dönemde öykü, roman, oyun gibi edebiyatımızda daha önce örnekleri bulunmayan türlerde yapıtlar verilmeye başlamıştı. "Yeni edebiyat" anlamına gelen Edebiyatı Cedide Akımı'nın egemen olduğu 19. yüzyıl sonlarında, özellikle şiirde ve romanda yeni ürünler ortaya çıktı ve edebiyatımızda ikinci büyük
yenileşme atılımı oldu {bak. Dîvan Edebîyati;
TANZİMAT EDEBİYATI).

Bu akımı başlatanlar 18951901 yılları arasında Serveti Fünun adlı bir dergi çıkardılar, düşüncelerini ve özellikle yeni şiir örneklerini bu dergide yayımladılar. Bu nedenle Edebiyatı Cedide topluluğunun oluşturduğu edebiyata sonradan Serveti Fünun edebiyatı adı verilmiştir {bak. SERVETİ Fünun).

Halid Ziya (Uşaklıgil), Süleyman Nesip, Tevfik Fikret, Hüseyin Suat, Ali Ekrem (Bolayır), Cenab Şahabeddin, Süleyman Nazif, Hüseyin Cahit (Yalçın), Safveti Ziya, Mehmet Rauf, Ahmed Şuayb, Faik Ali (Ozansoy), Hüseyin Siret (Özsever), Celal Sahir (Erozan) bu akımın içinde ürün vermiş şair ve yazarlardır.