Ebubekir Hz. (573-634)
 

Ebubekir Hz. (573-634)


Hz. Muhammed'in ölümünden sonra onun vekili olarak İslam toplumunun başına geçen ilk halife Hz. Ebubekir, Hz. Muhammed'in yakın arkadaşlarından ve İslam dinini ilk benimseyenlerdendir. Varlıklı bir kişiydi. Azınlıkta olan Müslümanlar'ın yoğun baskılar karşısında Habeşistan'a (bugün Etiyopya) göç etmek zorunda kaldıkları dönemde Mekke'den ayrılmadı. Ama Hz. Muhammed'in Medine'ye göç etmeye (hicret) karar vermesi üzerine

onunla birlikte Mekke'den ayrıldı. Daha sonra Medine yakınlarındaki esSunh'a yerleşen Hz. Ebubekir, Hz. Muhammed'in bütün savaşlarına katıldı. 630'daki Tebük Seferi'nde İslam ordusunun sancağını taşıdı.

Hz. Muhammed hastalığı sırasında imamlık görevini Hz. Ebubekir'e bırakmıştı. Bu durum Müslümanlar'ca Hz. Muhammed'in onu kendisine halife olarak seçtiği biçiminde yorumlandı. Nitekim Hz. Muhammed'in ölümü üzerine (632) İslam toplumunun ileri gelenleri Medine'de toplanarak Hz. Ebubekir'in halifeliğini ilan ettiler. Hz. Muhammed'in ölümünden hemen sonra ortaya sahte peygamberler çıkmış, bazı kabileler de bu kişileri yeni peygamberler olarak tanımıştı. Hz. Ebubekir ilk olarak bu sahte

peygamberlere karşı savaş açtı. Bazı kabileler de yeni oluşmaya başlayan İslam devletinin temel gelir kaynaklarından olan zekâtı vermemeye başlamıştı. Hz. Ebubekir bunlara karşı da sert önlemler aldı. Arabistan Yarımadası'nda birliği sağladıktan sonra komutanlarını Suriye ve Irak'a gönderdi. 633'te Irak'taki Lahmiler'in başkenti Hire alındı. 634'te Filistin'deki Ecnadeyn'de Bizans ordusu bozguna uğratıldı.

Hz. Ebubekir'in önemli bir hizmeti de o zamana kadar tek tek sayfalar halinde yazılmış olan ve dağınık durumdaki Kuran'ı bir araya getirmeye çalışmasıdır. Hz. Muhammed'in vahiy kâtiplerinden Zeyd bin Sabit başkanlığındaki kurulun bir araya topladığı Kuran'a "bir araya getirilmiş sayfalar" anlamına gelen "Mushaf" denmiştir. Kısa süren halifeliği sırasında İslam toplumunun birliğini korumayı başaran Hz. Ebubekir 634'te Medine'de öldü. Halifeliğe Hz. Ömer seçildi (bak. Aü, Hz.; Muhammed. Hz. Osman. Hz.; Ömer. Hz.)