Enerji Kabukları
 

Enerji Kabukları


Maddeler arasındaki fiziksel ve kimyasal farklılığı yaratan atomlarındaki elektronların sayısı ile yerleşme düzenidir. Elektronlar çekirdekten belirli uzaklıkta yörüngeler çizerek bu merkezin çevresinde durmadan dolanır. Her birinde en çok iki elektron bulunabilen bu yörüngeler atomun içinde belirli bölgelere yığılarak çekirdeğin çevresinde birer kabuk oluşturur. Her elektron kabuğu ayrı bir enerji düzeyini gösterir; bu yüzden, bir elektron ne kadar enerji taşıyorsa ancak o enerji düzeyindeki kabukta yer alabilir

. Çekirdekten uzaklaştıkça kabukların büyüklüğü ve enerji düzeyi de artar. Bir atomda en çok yedi kabuk bulunabilir ve çekirdeğe en yakın olan en düşük enerji düzeyini belirlediği için ilk önce bu kabuk dolar; elektronların sayısı arttıkça sıra öbür kabuklara gelir. Her kabuğun alabileceği elektron sayısının üst sınırı bellidir: Çekirdeğe en yakın olan kabukta yalnızca iki elektron, ikinci kabukta en çok sekiz, üçüncüde 18, dördüncüde de 32 elektron bulunabilir. Atomun kendi iç dengesini koruyabilecek ve başka atomlarla tepkimeye girmekten kaçınacak kadar kararlı bir yapıya kavuşabilmesi için en dış kabuğunun dolu olması gerekir; ama bu enerji düzeyinde yalnızca sekiz elektron bulunması da atomun kararlı olması için yeterlidir.

Elektronların çekirdek çevresindeki yerleşme düzenine atomun elektron yapısı denir. Elementlerin periyotlar cetvelindeki (bak. PERİYOTLAR CETVELİ) gruplaşmaları elektron yapılarının benzerliğiyle açıklanabilir. Atomların birleşme değerini belirleyen de bu yapıdır (bak. ATOM: KİMYA). Fizikçiler daha çok çekirdeğin ve en içteki elektron kabuklarının yapısıyla ilgilenirler; kimyacıların araştırmaları ise, kimyasal tepkimelerde çok önemli rol oynayan en dış kabuk üzerinde yoğunlaşır.