Derinliklerin Araştırılması
 

Derinliklerin Araştırılması


Eskiden derin deniz canlılarına ilişkin bilgilerin tek kaynağı, suyun üstünde yüzen bir balık ölüsü ya da kıyıya vurmuş bir denizhıyarı gibi rasgele ulaşılabilen örneklerdi. Üstelik çoğu kez bu hayvanların ya yarısı yenmiş oluyor ya da dipten yüzeye çıkarken değişen basınç nedeniyle gerçek görünümleri pek anlaşılamıyordu.

1930'larda araştırmacılar derine dalabilen batiskaf ve batisfer gibi araçlarla ilk kez sualtı fotoğrafları çekmeye başladılar. 1960'ta Trieste adlı bir batiskafla 10 bin metreden daha derine inildi ve dalgıçlar okyanusun en derin bölgelerini inceleme olanağı buldular. Bugün kayaları, deniz dibini ve buradaki canlıları inceleyip görüntülemek üzere bu derinliklere inebilen çeşitli dalma araçları geliştirilmiştir.

195053 yılları arasında yapılan bir araştırma gezisinde, Büyük Okyanus'un Meksika kıyısında ilginç bir hayvan bulundu. 3.500 metre derinlikten çıkarılan bu hayvan midyeye benzeyen, ama çift değil tek çenetli olan ilkel bir yumuşakçaydı. Bu hayvanın bulunuşu, biyologların solucanlar ile yumuşakçalar arasındaki evrim bağlantısını ortaya çıkarmalarına yardımcı oldu.


Günümüzde uzun kablolarla denize indirilen uzaktan kumandalı fotoğraf makineleriyle bazen günlerce aralıksız fotoğraf çekilerek deniz tabanındaki belirli bir bölgenin doğal yaşamı görüntülenebiliyor. Böylece çeşitli derin deniz canlılarının bölgeye geliş gidişleri saptanabiliyor. Deniz dibinde incelenen bölgelerin sayısı arttıkça kuşkusuz bu ilginç ve şaşırtıcı dünyanın gizli kalmış birçok yönünü tanıma olanağı doğacaktır.