Çalışma Ve Işgücü
 

Çalışma ve işgücü


İnsanların çoğu yaşamlarını sürdürebilmek için para karşılığı çalışmak zorundadır. Çalışan ve çalışabilir durumda olan insanlar bir ülkenin işgücünü oluşturur. Bir işveren ya da bir kurum hesabına çalışanlara ise işçi denir.


Sanayileşmiş bir dünyada çalışma, bir işverenin işyerinde pazartesiden cumaya kadar günde sekiz saatlik bir süre için çalışmak anlamına gelir; bazı işyerlerinde cumartesi günleri de çalışılır. Öteki çalışma biçimleri, kişilerin kendi hesaplarına çalıştıkları serbest meslekleri ve lokantalarda olduğu gibi yarım gün ya da ara sıra çalışılan işleri içerir. Bazı işyerlerinde ise vardiya uygulanır.

Vardiyalı bir işte çalışıyor olmak, genellikle 24 saatlik süre içinde, belirlenmiş saatlerde çalışmak demektir. Çoğu kez vardiyalı işçiler, otomobil fabrikalarında ya da günlük gazete yayımında olduğu gibi geceleri de çalışır.
İşsizlik, bir kişinin çalışabilir durumda ve çalışmaya istekli olmasına karşın işsiz kalması, bir iş bulamaması demektir.

Çalışma yaşamına mühendis, pilot, doktor, hemşire, müzisyen ya da hoşunuza giden başka bir meslek sahibi olarak başlamak isteyebilirsiniz. Doktorluk, avukatlık gibi meslekler için yıllar süren Özel bir eğitim gerekir. Sanayide çalışan bir usta, teknisyen ya da nitelikli işçi olmak isteyenlerse özel bir eğitim dönemi geçirirler. Mesleki becerilerini kazandıkları bu döneme çıraklık adı verilir(bak. ÇIRAKLIK).