Biniciliğin Tarihi-binicilikte Duruşlar
 

Biniciliğin tarihi-binicilikte duruşlar



Biniciliğin çok eski zamanlardan beri var olduğu bilinir. Süvari denen atlı askerler tarih boyunca savaşlarda önemli bir rol oynamıştır {bak. Savaş ve Savaş AraçlaRl). Çinliler İÖ 2600'de süvari birlikleri kullarımışlardı. Binicilikte ustalık ve rahatlık 5. yüzyılda eyerin bulunmasından sonra arttı. Daha önceleri biniciler ya doğrudan atın sırtına ya da eyer yerine konuları bir kilim ya da battaniye üzerine otururdu. Ortaçağ şövalyeleri, yarışma ve savaşlardaki çarpışmalann sarsıntısına karşı koyabilecek büyük ve ağır eyerler kullanırlardı.

Binicilikte başlıca iki biçim vardır: İngiliz ve batı biniciliği. İngiliz biniciliği spor amacıyla yapilan biniciliktir; batı biniciliği ise Amerika kıtalannda kovboy denen sığır çobanlarına özgü biniciliktir. Uzun üzengili ağır eyerler kulların kovboylar, bacakları düz duracak biçimde ata binerler.
Çağdaş İngiliz biniciliği, binicinin güvenliğini, at üzerindeki denetimini ve atın rahatlığını dikkate alarak geliştirilmiştir.
Çocuklar ata binmeyi, genellikle boylarına uygun, yere sağlam basan midillilerde öğrenirler {bak. MİDİLLİ).

Ata Binme ve Attan İnme
Ata binmek için, binici atın sol tarafında durur; dizginleri sol elinde, atın başını alıp gitmesini engelleyecek bir uzunlukta tutar.

Sol omzu atın sol tarafında olacak biçimde, yüzü atın kuyruğuna dönük olarak durur ve sol elini atın iki kürek kemiği arasındaki boşluğa koyar. Sol ayağını, sağ elinin yardımıyla üzengiye yerleştirir, ayağıyla bastırarak üzengiyi kolanın altına doğru iter, olduğu yerde ata doğru döner ve eyerin ortasını ya da öte yandaki kenarını tutarak hafifçe sıçrayıp, sağ bacağını atın üzerinden aşınr, yavaşça eyere oturur; ayağı ile yoklayarak yerin

bulduğu üzengiye sağ ayağını geçirir ve diz ginleri toplar. Ata binerken sağ elle eyer tutup kendini yukarı çekmek yanlış bir hare kettir; eyerin yerinden çıkmasına neden olur
Attan inmenin değişik biçimleri vardır Genellikle, binici önce atı durdurur, dizginle ri ve kamçıyı sol eline alıp iki ayağını da üzengilerden çıkarır. Sonra öne doğru eğilir, sol elini atın boynuna, sağ elini eyerin ön bölümüne dayar ve sağ bacağını atın sırtından çekerek, yere zıplar. Binici yavaşça parmak uçları üzerine düşmeli ve atın ön bacaklarına çarpmamaya dikkat etmelidir. Daha sonra dizginleri sağ elle ve geme yakın bir yerden tutmalıdır. Attan inmeden önce her iki ayağında üzengilerden çıkarılmış olması, edilecek en önemli noktadır.

Binicilikte Duruşlar

Binici eyerin üstünde, başı ve vücudu dik, yüzü ileriye dönük bir biçimde oturur. Sırtını kasmaz, hafif öne eğik durur, baş rahattır. Eyerin önüne doğru ve sıkıca oturur.
Üzengilerdeki ayaklar yaklaşık 45° açıyla dışarıya dönük olmalı, topuklar ayak ucundan hafifçe aşağıda ve dizler eyere değecek biçimde durmalıdır. Binici yukarıdan bakınca dizkapağı hizasından ileri çıkan ayak ucunu görmelidir. Ayaklar üzengiye yerleştirilmeden bacaklar serbest olarak aşağıya sarkıtıldığı zaman, üzengi demiri ayak bilekleanne değiyorsa, üzengi kayışlarının boyu doğru demektir.
Dizginler sol elde ya da parmaklara sarılmış olarak her iki elde tutulur. Yuların gerginliği atın ağzının duyarlığına göre ayarlarımalıdır ve çok gergin olmamalıdır.
Binici ayağını ya da yalnızca ayak ucunu


üzengi demianne koyabilir. Ayağının tümünü yerleştirmek deneyimsiz biniciler için daha fazla güvenlik sağlar, oysa yalnızca ayak ucunu üzengi demianne koymak biniciye daha iyi bir denetim olanağı verir ve baldırlar ile topukların etkili bir biçimde kullanılabilmesini sağlar. Binici elleri, bacakları, sesi ve kamçısıyla atın harekete geçmesini, yönlendirilmesini ve denetimini sağlar.

Ata çok çeşitli yürüyüş ve koşu biçimleri öğretilebilir. En yaygın olanları yürüyüş, tırıs, eşkin ve dörtnaldır. Yürüyüşte atın adımları sol arka, sol ön, sağ arka, sağ ön gibi bir düzen içindedir. Her adım atışta, ayakların ikisi ya da üçü yere basar. Atı yürütmek için dizginler hafifçe tutulur ve bacaklarla usulca bastırılır. At hareket edince, gidişi bacaklar ve dizginlerle denetlenir.

Tırısta atın çapraz durumdaki iki bacağı aynı anda hareket eder. Tırıs yumuşak ve dengeli bir gidiştir. Binici eyerde rahatça oturabileceği gibi, ağırlığını üzengiye vererek hafifçe eyerden kalkabilir.


Eşkin gidişe tınsın hızlarımasıyla geçilir. Bu gidiş salların bir koltukta oturuyormuş ya da dalgaya tutulmuş izlenimi verir. Binici eyerde yürüyüşte olduğu gibi oturur. Eşkin gidişte, bir ön ayakla iki arka ayak aynı anda yerden kesilir. Sonra öteki ön ayak ve iki arka ayak ileri atılır; üç sayılı bir ritmi vardır. Binici eşkin gidişte atı bir yöne döndürmek isterse bunu dönüş yönündeki ön ayak ileri atıldığı sırada yapmalıdır, yoksa atın ayakları birbirine dolaşıp düşebilir.


Eşkin hızlarıınca dörtnal gidişe geçilir. Dörtnalda ayakların hareketi eşkinin aynıdır; binici bütün ağırlığını öne verir. Biniciliğe yeni başlayan bir kişi hiçbir zaman atı yokuş aşağı eşkin ya da tıns sürmemelidir.
At, dizginler hafifçe çekilerek ve baldırlarla biraz sıkıştınlarak durdurulabilir.