|
Gezi Hikayeleri
Çok Eğlendik Bir Daha
biz arkilerle beraber parka pikniğe gitmiştik neyse yedik içtik sonra sıra yunuslara binmeye gittik işte parayı verdik yelekleri giydik bindik tam 3 yunus olarak gezdik 12 kişi idik en fazla 4 alıoruz demişlerdi adam bize dedi ki fiskenin altına girmein dedi biz onları dinlemedik girdik arkileri de çarparak girdirdik sonra onlar da hadi bi daha girelim dedi girdik zaten ıslandık dedik ayakkabıları çıkarttık suya daldırdık birbirimize attık bi de su savaşı yaptıık adamlar yarım saat demişti neredeyse bizim bi saati bulmuştu sıra yunusları teslim etmeye geldik ettik biz kaçmayı planlıyoduk ıslağız ya suçluyuz da adam demiri kapattı biz hiç bi yere gidemedik sonra bize kıza kıza elimize bi r tas bi de bez verdi temizledik milletin önünde çok zevkliydi ve bizi göstererekeer fiskenin altına girerseniz sonunuz böle olurkurallar çiğnenmek için deil içilmek ve yiyebilmek için sizde bundan daha güzelini yaşarsınız inşallah |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Müzeye Giderken
Hayatınızdaki en güzel gün hangisi?Benim en güzel günüm arkadaşlarımla bir müze gezisiydi.Şimdi size hayatımın en güzel gününü anlatacağım. Eskiden yani 4.sınıftayken öğtetmenimiz ertesi gün gezi düzenleneceğini söylemişti.Çok sevinmiştik.Bize izin kâğıtları dağıttılar imzalatmamız için. Ertesi gün, ellerimizde izin kâğıtlarıyla sıra olmuştuk.Çok sevinçliydim.Bir an önce otobüse binip,o müzeyi arkadaşlarımla gezmek istiyordum. İzin kağıtları toplandıktan sonra otobüse yerleştik.En sevdiğim 3 arkadaşımla ben,otobüsün bir köşesine oturmuştuk.Konuşuyorduk.Arkadaşlarımın hepsi erekkti.Nedense erkeklerle ha iyi anlaşırdım okulda...Aramızdan en komiği Cihad,esprileriyle bizi güldürdüğünden zamanın nasıl geçtiğini anlamadık. Geldiğimizde hepimizi bir heyecan sarmıştı.Çünkü ilk defa 5/A sınıfı olarak gidiyorduk bir müzeye...Arkadaşlarım ve ben müzeye geldiğimiz zaman öğretmenimiz uymamız gereken kuralları anlattı.Ondan sonra da içeriye girdik.Orada ismini şu an hatırlayamadığım bir makina gördük.Görevli kişi"Aranızdan saçı en uzun olan arkadaşınız hangisi?"Herkes arkadaşıma bakıyordu.O da tokalarını saçından çıkardı ve görevlilerin yanına gitti.Daha sonra görevliler"Şimdi gördüğünüz bu alet,eğer arkdaşlarınız 3 dediğim zaman eğilmezse onları öldürebilir" dedi.Herkes çok korkmuştu.Ama arkadaşım daha da bir korkmuştu.Görevli"1-2-3" dedi.Arkadaşım 3ü beklemeden korku içinde yere çömeldi.Eli de makinedeydi.Göevli şaka yaptığını söyledi.Bizler için en korkutucu şakaydı.Ondan sonra bizler yani 5 ve 4. sınıflar gruplara ayrıldık.Hatırladığım kadarıyla gruplar 20şer kişiden oluşuyordu.Bizim grubumuz,ilk önce bir odanın içine girdik.O odanın içinde görevli"Arkadaşlar,buraya elinizi,ya da konulunzu koyun.Bu düğmeye bastığınız zaman Elinizin izi çıkar."Birkaç kere denedik.Çok şaşırdık.Ama daha göreceğimiz çok şey vardı.O odadan çıktıktan sonra bir balonun önüne geldik.Bu balona ısı verince yükseliyor,ısısını azaltınca da aşağıya iniyormuş.Çok şaşırdık.Görevli"Arkadaşlar,içine binilebilen balonlarda da bu yöntem uygulanır."Oradan çıkınca bir kürenin önüne geldik.Küreye elimizi değdirdiğimiz zaman,kürenin oratasından çıkan ışınlari elimizin olduğu yere geliyor.İki elimizi koyduğumuz zaman ise ortasından biraz daha ışın çıkıyor. Görevli bizi oradan çıkınca başka bir yere götürdü.Burada bir bisiklt vardı.Pedalını ne kadar hızlı çevirirsen,bisikletin önünde bulunan topo kadar yükseğe çıkarmış.Bunu nasıl yaptıklarını anlamadık açıkçası. Oradan da çıktıktan sonra görevli"Arkadaşlar,şimdi de araçları nasıl kullanacağınızı öğrendiğini için sizi serbest bırakıyorum.İstediğiniz araca bakabilirsiniz."Ben oradan sonra başka bir yere gittim.Bir çember vardı.Üstüne çıktığında kollarını iki yana açtığın zaman daha yavaş,kollarını kapattığın zaman ise daha hızlıdönüyordu bu çember. Daha sonra arkadaşlarımı bulmaya gittim.İçeride yoktular.Dışarıda bir kantinde takılıyorlarmış.Ben de yanlarına gittim.Birbirimize gördüklerimizi anlattık.Birer dondurma aldık.Herkes içerideydi.Yalnıca biz ve birkaç kişi vardı kantinde.Sonra bizi çağırdıklar.İçeriye girdik.Öğretmenimiz dışarıya çıkacağımızı söyledi. Müzeden sonra başka bir yere geldik yürüyerek.Biz arkadaşlarımla yürürken hep gülüyorduk.Nedenini bilmediğimiz için gülüyorduk zaten: Öğretmenimiz geldiğimizi söyledi.Birkaç çocuk gitar,piyano ve keman çalıyorlardı.Yaşları da bizden bir hayli küçüktü.Tebrik ettik onları.Birkaç kitap baktık.Ben gözlem kitabını aldım çevreyi gözlemlemek için.Bir saat kadar orada kaldıktan sonra otobüslere bindik. Okula geri geldik.Çok üzülmüştüm.Çünkü bu gün hiç bitesin istiyorum. O gece yatağıma yatmadan önce tüm olanları günlüğüme yazdım.Yatarken içimden"Ne gündü ama!"demekten kendimi alamadım... |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Dostluk
Çölde yolculuk eden iki arkadaş hakkında bir hikaye anlatılır. Yolculuğun bir aşamasında iki arkadaş tartışırlar biri ötekine bir tokat atar. Tokadı yiyenin canı çok yanar ama tek kelime etmez ve kum üzerine şu sözleri yazar "BUGÜN EN IYI ARKADASIM BANA BIR TOKAT ATTI." Yıkanabilecekleri bir vahaya rastlayana dek yürümeyi sürdürürler.Tokadı yiyen yıkanırken bir batağa saplanır, boğulmak üzereyken arkadaşı tarafından kurtarılır. Boğulmak üzere olan arkadaş tam kurtulduktan sonra bir kaya parçası üzerine şu sözleri kazır: "BUGÜN EN IYI ARKADASIM BENIM HAYATIMI KURTARDI." Tokadı vuran ve sonra arkadaşının hayatını kurtaran kişi ona şöyle der; senin canını yaktığımda bunu kum üzerine yazın ama şimdi kayaya kazıyorsun.NEDEN? Öbür arkadaş ona şöyle cevap verir:"Biri bizi incittiğinde bunu kum üzerine yazmalıyız ki bağışlama rüzgarı estiğinde onu silebilsin. Ama biri bize İYİ bir şey yaparsa onu kayaya kazımalı ki onu hiçbir rüzgar yok etmesin." "INCINMELERINIZI KUMA, GÖRDÜGÜNÜZ IYLIKLERI KAYALARA KAZIMAYI ÖGRENIN." Denilir ki özel birini bulmak bir dakikanızı alır,onu değerlendirmeniz bir saat içinde olur,onu sevmek için bir gün yeter ama sonra onu unutabilmek için bir ömrün geçmesi gerekir. |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Namaz
birgün istanbul valisi geziye cıkar konyanın bir köyünde namaz kılmak icin arabada iner ve bakar ki cami bom bos kimse yok.sonra vali bütün hocaları islamı ögretmek icin sehirlere gönderir ve nasrettin hocayıda o köye göndedir ve nasrettin hoca abdets alırken bakarlar sasırırlar bu kim diye herkez nasrettin hocanın yanına gelir.nasrettin hoca esegin kafasını secdeye uzatmaya calısır esek silkeler nasrettin hocayı oradakiler gülüsür.her defasında öle yapar hocaya sorarlar napıyosun sen hoca derl er oda derki esege namaz kıldırıyorum derler esekler namaz kılarmı hoca oda derki o zaman siz neden kılmıyosunuz siz bu esegin abisimisiniz babasımısınız.der.:D:D:D:D:D:D:D:DD |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Değerli Bir Hikaye Zamanınız Varsa Lütfen Okuyun ;
Seslerdeki Sır Kulakları açılan bir kapının gıcırtısında delindi, sonra göz kapakları kirli, sarı bir parlaklıkta inceldi. Manası anlaşılamayan bir fısıltı… Ardından temkinli adımların altında inleyen ihtiyar odanın yorgun tahtaları… Ve örtünmek isteyen bir ses: ---İlyas, kalk İlyas; haydi vakit geldi. Titrediğini hissetti. Kalbi küt küt atıyordu şimdi. İçeri giren serin havadan yorganın açıldığını anladı. Azca gözlerini açtı. Kirli, sarı parlaklık buğu gibi dağıldı gözlerinde. Sonra toplandı, biçimlendi: Bir gaz lâmbası ve onu tutan bir kadın… Erkek mi, kadın mı çıkaramadı önce. Uzun boylu, entarili, başörtülü… Kadın olsa gerek… Karanlık ve gaz lâmbası… Taşıyıcısı iri yarı bir kadın… Yüzünün bir bölümü ışıklı, bir bölümü karanlık… Alnını tam ortasında ceviz yaprağına benzer bir gölge… Korkunç!... Bir ses: ---Kalk artık, vakit geldi. Bir erkek sesi bu. Yorgun, mahmur bir ses… Korkudan titriyordu. Tüyleri diken diken olmuş, dikkat kesilmişti. Şekiller heyula gibi kayboldu gözlerinde. Yine kirli, sarı bir parlaklık… Seslerin gizli kalma arzusu sürüyor. Fısıltılar gecenin karanlığını bıçaklıyor. ---Tamam mı? ---Tamam. ---Hazır mı? ---Hazır. Bir maden parçası anîden yanıp söndü. Hayal mi görüyor? Yoksa rüya mı gördükleri? Kirli, sarı bir parlaklık, sonra bir kadın, sonra yine o parlaklık ve şimdi de yanıp sönen bir maden parçası… Hem de, hem de bir bıçak… Bıçak da değil, daha büyük bir şey… Bir satır bu, kocaman bir satır… Nerede kendisi? Galiba bir yatakta. Evet, evet yatakta… Topukları, kalçası, sırtı ve başı yumuşak bir şeyle temasta olduğuna göre, yatakta… Rüya görüyor olmalı… Ya sesler? Hâlâ sürüyor. ---Ses çıkarma, uyanmasın. ---Tamam. Gözleri mahmur fakat yanlış görmüyor. Bir satır var karşıda. Yanıp sönen, yanıp sönen kocaman bir satır… Yine onun elinde. Gaz lâmbasını tutan kadının öbür elinde satır. Satır hep yanıp sönüyor. Şimşek gibi, yalım gibi; kocaman, keskin… Alnındaki gölge yanağa kaydı. Sağ yanak hep karanlık… Arkada, duvarda kocaman bir kafa… Kadının gölgesi. Hayal değil, rüya hiç değil. Gözleri de, kulakları da şahit. Satırı ve lâmbayı taşıyana bakmak istemiyor. Kapamalı gözlerini. Uyanık olduğunu anlamasınlar. Satır bir yanıp bir sönmüyor attık. Şimdi kirli, sarı parlaklıktan başka bir şey yok gözlerinde. Olanlara sadece kulakları şahit. Uzaklaşan adımlar… Gıcırtıyla kapanan bir kapı… Başka bir kapının belli belirsiz bir gürültüyle açılıp kapanması… Sesler bitti. Kirli, sarı parlaklık çoktan kayıplara karıştı… Karanlık, parçalanmış sükûtunu topladı. Gece oldu. Gece sessiz… Gecede rüzgâr bile yok… Ağustos… İlyas… İl-yas… İl ve yas… Yani i, le, ye,a, se… Kısaca İlyas. Bu isim ona bir şeyler hatırlatacak. İlyas diye birini tanıyor mu? Hatırlamıyor. Fakat bu isim ona çok yakın… Öyle hissediyor. Nerede kendisi?.. Yatakta… Yatakta olduğunu biliyor. Fakat hangi yatakta? Yatılı öğretmen okulunda mı, yoksa İstanbul’daki evinde mi? Yatılı okulda olamaz. Okulu bitirdi. Hem de iyi dereceyle… İstanbul’da öyleyse… Neden her yer karanlık? Elektrikler mi kesildi? Gözleri açık mı, yoksa kapalı mı? Düşünemiyor. Hareket de edemiyor. Beyni vücudunun bütün uzuvları gibi uyuşmuş. İlyas, İlyas, il ve yas… Yani şehir ve keder… Veya üzüntü, ne dersen de… Öyle değil. Müstakil bir isim bu. Ya o kirli, sarı parlaklık ne? Bir yanıp bir sönen satır da nereden çıktı? Ya kadın? Yüzü gölgeli, iri yarı kadın? Kim o? Bütün gördükleri gerçek mi? Saat, saat kaç? ---Saat üçü on geçiyor Hakan. Az sonra Riçırd Börtın’ın filmi başlayacak televizyonda. Ablası Belma yine çok neşeli. Kahkaha üstüne kahkaha atıyor. ---İlyas, sen ecnebi filmini sever misin? İlyas çok utangaç… Alnında boncuk boncuk terler birikmiş. ---Türk filmini daha çok seviyorum. Belma’nın kahkahaları… İlyas yine utanıyor. Yüzü yine kıpkırmızı. Başını öne eğmiş, öylece duruyor. ---Sanattan anlamıyorsun. Baleyi sever misin? Ya hafif batı müziğinden hangi grupları seversin? Beatles grubu hakkında ne düşünüyorsun? Yavaş yavaş kızıyor Belma’ya. Göz göre göre İlyas’la alay ediyor. Bu kadarı da fazla. İlyas’ın utangaçlığı da fazla… Ne yapsın zavallI!.. İstanbul’a hiç gelmemiş ki!... ---Sigara? ---Teşekkür ederim, kullanmıyorum. Ağzına da teşekkür hiç yakışmıyor. Belma’nın kahkahaları bu yapmacık kelimelerle daha bir tizleşiyor. Uzun tırnaklarının daha bir incelttiği nazik parmakları arasına bir marlboro sokuşturup yakıyor. İlyas’ın parmakları ter içinde, birbirine geçmiş… ---Yaşın kaç İlyas? ---On dokuz… ---Epey yaşlısın. Hakan’ın yaşı on yedi. ---İlkokula geç gittim. ---Demek sizin köyünüz otuz hanelik? İlyas, Belma’nın ezici gözlerine ancak birkaç saniye dayanabiliyor.Başı öne eğik: ---Evet, diyor, otuz hanelik bizim köy. ---Kaç nüfuslu? ---Hakan size anlatmadı mı? ---Anlattı ama bir de senden dinlemek istiyorum. Elektrik var mı sizin köyde? ---Yok. ---Aman ne feci!...Otobüs falan? ---Yok. ---Korkunç!.. Dükkân da mı yok? ---Yok. ---Peki ne var sizin köyde? İlyas suskun. Belma devam ediyor yorumlarına: ---Ne vahşilik!... Öyle bir köyde nasıl yaşıyorsun şaşıyorum. Hakan, İlyas’a acıyor şimdi. Sevgili arkadaşı ne hâle geldi? Yerin dibine geçti utancından. Biraz da kızdı ama belli etmiyor. Ne söyleyeceğini de bilemiyor. Belma durmadan gülüyor. İstanbul ile İlyas’ın köyünü kıyas ederek gülüyor. İlyas hep suskun, hep utangaç… Evvelden ara sıra başını kaldırıp Belma’nın yüzüne bakabiliyordu. Belma sigara yakıp, dumanları İlyas’tan yana üfleyeli beri bakamaz oldu. Ablası azıcık daha edepli olmalı. Ne de olsa İlyas yatılı öğretmen okulundaki en iyi arkadaşı. Annesi giriyor odaya. Asık bir yüzle oturuyor. Hep somurtuyor annesi. Belma nasıl hep alay ediyorsa, o da hep somurtuyor. Babası karşı yakaya geçmiş. Henüz dönmedi, dönünce o da somurtur. Hiç sevmez misafiri. Doğrusu İlyas’a karşı çok ayıp oldu. Misafire güler yüz göstermek lâzım ama… Elinden bir şey gelmiyor ki!... Keşke hiç gelmeseydiler İstanbul’a; hiç getirmeseydi İlyas’ı. Nereden bilebilirdi böyle olacağını… ---Demek hiç deniz görmedin? Tabii yüzme de bilmiyorsun. Öyle ya, deniz nedir bilmeyen bir insan… ---Dağ başı… Nasıl yaşıyorsun orada? ---Hiç diskoteğe gitmedin mi? Aman ne feci!... ---Ne var peki, ne var sizin köyde? Ne var, ne var, ne var? Susmak bilmiyor ablası. ---Saat kaç, saat kaç abla? Ne zaman başlıyor bu film? ---Üçü yirmi geçiyor, az sonra başlayacak. Ayarla saatini, ikide bir rahatsız etme beni. Durmuş mu saati yoksa? Oda mı karardı ne? Zor görüyor. Şöyle ışığa doğru tutmalı. Dokuzu geçiyor. Dokuz buçuk galiba… Tamı tamına dokuzu yirmi beş geçiyor. Durmuş olmalı. Ama yelkovanı dönüyor. Yanlış mı gördü? Bir daha bakmalı. Nerede bu saat? Kolunda… Kolunda ama gözükmüyor. Bu karanlık da nereden çıktı? ---Tamam mı? Tamam. Hazır mı? Hazır. Ses çıkarma, uyanmasın. Ses çıkarma, çıkarma, çıkarmaaa! ---Demek hiç diskoteğe gitmedin? Aman ne feci, ne feci, ne feciii!... Sağ yanak hep karanlık. Arkada kocaman bir kafa… Bir yanıp bir sönüyor satır. ---Ne var sizin köyde? ---Kalk, kalk, kalk vakit geldi, geldi, geldiii!... ---Dağ başı, dağ başı… Dağ başında yaşanır mı? Dağ başı… ---Saat üçü yirmi geçiyor, seninki kaç? Saati kaç? Saat kolunda. Ama neden her yer karanlık? Kirli, sarı bir parlaklık… Kırmızı bir boya, boya, boya… Boya değil, boyanmış bir et parçası… Bir dudak… Ve açılan bir ağız, dişler, kahkaha… Işığa tutup da bakmalı. Hâlâ dokuzu yirmi beş geçiyor. Saat yine kayıplara karıştı. Ya o satır nerede? O kadın hani? Ablası, ablası nerede? ---Kalk İlyas, vakit geldi İlyas, ses çıkarma İlyas… İlyas, İlyas, İlyas… Delirecek. İlyas delirtecek onu. Bir gürültü… Kapı gıcırtısı… Eskisi gibi. Ya kirli, sarı parlaklık? O yok. Duymadığı, tanımadığı bir ses: ---Meee, meee!... Ne sesi bu? Galiba, galiba koyun sesi. Keçi de olabilir. Hayvanat bahçesinde mi? İşte yine meliyor. Keçi, keçi; şüphesi yok. Kalkmalı, kurtulmalı bu seslerden. İğne mi batıyor ayağına? İğne gibi bir şey, iğneler gibi…Yavaş yavaş oynatmalı. İyice uyuşmuş. Kirli, sarı parlaklık yok. Satır yok. Ablası yok. Hiçbir şey yok. Sadece, sadece inceden bir meleme var. Oturuyor şimdi ve her yer karanlık… Melemeyi düşünüyor. Duyduğundan gayet emin. Hem de birkaç defa… Satır, kadın; kirli, sarı parlaklık rüya olabilir, hatta ablası da rüya olabilir, fakat keçi sesi rüya olamaz. O ne? Bir pencere… Pencereden de azca ışık giriyor içeriye. Saat kaç? Bakıyor saate. Onu yirmi beş geçiyor. Dokuzu yirmi beş geçiyordu ya… Dokuz ve on ve yirmi beş ve üçü on geçiyor, yirmi geçiyor, yüz, bin, milyon geçiyor. Geceyi mi yaşıyor? Dışarısı karanlık sayılır Demek ki gece… Ya televizyondaki sinema? Gündüz, üçü yirmi geçe… ---Allah Allah!... diye mırıldanıyor, sağına soluna bakınıyor. Yattığı oda yavaş yavaş şekilleniyor. Hiç tanımıyor burasını. Kendisi yer yatağında. Bir meleme daha, arkasından bir anırtı… Anırtıya bir de köpek havlaması katıldı. İlyas… İlyas ve köy ve İstanbul ve keçiler ve köpekler ve ve… Hatırlayacak, hatırlıyor, hatırladı… Nerede olduğunu anlamıştı. ---İlyas, diye mırıldandı oturduğu yerden. Okul arkadaşım İlyas. İlyasların köyündeydi. Misafirdi yani. Gece geç vakit gelmişlerdi İstanbul’dan. Akşam yemeğini yiyip hemen yatmışlardı. Lâkin Hakan bir türlü uyuyamamıştı. İlk defa bir köye gelmişti çünkü. İlk defa bir köy evinde yatıyordu. Hem de yer yatağında. Yarım metre ötedeki yatakta da İlyas yatıyordu. İlyas nerede? İlyas yok. Yatakta yok İlyas… Fısıltı hâlinde bir ses “Kalk İlyas.” diyordu. “Vakit geldi, ses çıkarma, uyanmasın.” diyordu. İlyas’ın babası olmalı. Fakat neden? Niçin? Hem de gece yarısı… Saat onu yirmi beş geçerken… Fakat bu nasıl olabilirdi? Gece yarısından sora ikiye beş kala tuvalete kalkmamış mıydı? Sonra da bir sigara içip ikiyi beş geçe yatağa girmemiş miydi? Ve hâlâ dışarısı karanlıktı. Saat ise on’u yirmi beş geçiyordu. Ya o sesler? Neden “ses çıkarma” diyordu adam? Gelen vakit neydi? Ne yapacaklardı? Ablası, peki ablası? Ablası mühim değil? Çünkü rüyada görmüştü onu. Delirecek… Aklı almıyor olanları. Nasıl da yanıp sönüyordu satır!... O kadın İlyas’ın annesiydi. Akşam görmüştü. Çok iyi hatırlıyor. İri yarı oluşundan, şalvarından hatırlıyor. Gece yarısı, on’u yirmi beş geçe ne arıyor orada? Hem de elinde kocaman bir satırla… On’u mu geçiyor? Yirmi beş dakika mı? Bu imkânsız. Saati yanlış görmüş olmalı. Kolunu pencereye yaklaştırarak bir daha baktı saate. On biri yirmi beş geçiyor. Hayır hayır on biri yirmi beş geçmiyor. Yanlış gördü. Saat beşe beş var. Tamı tamına beş var. Daha önce de hep yanlış görmüş. Beşe on varken on’u yirmi beş geçiyor zannetmiş. Şimdi olanları daha iyi hatırlıyor ve muhasebeye tabi tutabiliyordu. Bursa’daydı. Bursa’nın Orhaneli ilçesinin, Harmancık nahiyesinin Kılavuzlar köyünde… İlyas’ın köyündeydi. Otuz hanelik, yüz elli nüfuslu bir köyde… Elektriği olmayan; dükkânı, kasabı, taksisi, otobüsü bulunmayan bir ufacık ve ücra köyde… Aniden korkuyla irkildi. Tüylerinin diken diken olduğunu hissetti. Yalnızdı odada. Az evvel iki kişi ellerinde lâmbalarla, kocaman kocaman satırlarla, hırsızlar gibi odaya girmiş ve “Kalk İlyas, ses çıkarma, uyanmasın.” diye fısıldayarak İlyas’ı uyandırmış ve birlikte çıkmışlardı odadan. Yüreğinden aşağılara doğru sıcak bir kan boşaldı. İri iri açılmış gözleriyle gittikçe cisimlenen odayı taradı. Fakir odanın çıplak duvarlarındaki beyazlık karanlıkta büyüdü. Daha bir soyunup, daha bir beyazlaştı. Çarşaf gibi, çarşaflar gibi oldu duvarlar. Girintili çıkıntılı, eğri büğrü mermerlere benzedi. Hep birden çökmeye karar vermiş gibi eğildiler, gerildiler, ileri geri sallandılar. Bir kocaman, yanıp sönen, ucu kanlı satır peyda oldu karşı duvarda. Duvarlar gitti geldi. Duvardaki satır da gitti geldi. Bir ileri, bir geri… Bir anda her yer karardı. Başının yatağa düştüğünü hissetti. Ardından etrafında fır fır dönen birkaç ayva gördü. Ayvalar bir top olmuş dönüp duruyordu. Döndüler, döndüler… Sonra bu dönüşe pencere de katıldı. Bir de duvarlar katıldı. Hep birlikte döndüler; fır fır, fırıldak gibi,… Ter içinde kalmıştı. Ekşi ter, kirpiklerinden süzülmüş yakıyordu gözlerini. Daha fazla bakamayıp yumdu. Ayvalardan, duvarlardan ve pencereden kurtulmuştu fakat o kocaman satır hâlâ dönüyordu. Bir an çeliğin soğukluğunu boynunda hissetti. Dehşetle ellerini boğazına götürdü. Yapış yapış ter oldu gözleri. Yattığı yerden doğrulup oturdu. Gözlerini karanlığa yavaş yavaş alıştırdı. Başının dönmesi geçmişti. Bir ara gözleri, tavanda asılı bir top ayvaya takıldı. Gözlerinin önünden bir darağacı kayıp geçti. Ürperdi… Ne yapacaktı şimdi? Ne yapmalıydı? Onlar nereye gitmişlerdi? Cevabını veremediği sorularla korkudan tir tir titriyordu. Nereden de gelmişti bu köye!... Gelmemeliydi. Şimdi İstanbul’da olacaktı. Hem de sıcacık yatağında… Ablası zaten demişti ona. “Köy işte, köy… Dağ başı… Nesi var görecek? Üç beş kerpiç ev, birkaç çarşaflı kadın, birkaç köpek ve keçi… Nesi var başka? Neyi merak ediyorsun?” Ama dinlememişti ablasını. Bütün kabahat kendisindeydi. Belli belirsiz bir tıkırtının meşgul ruhunda yarattığı korkuyla irkildi. “Gece kuşları harekete geçti.” diye düşündü. Dikkat kesilmiş, sesleri dinliyordu. Bir tıkırtı daha duydu. Hatırladığı kadarıyla ev iki katlıydı. Alt kat dam veya ardiye olabilirdi. Sesler oradan geliyordu. Kapıya baktı. Kapı ulaşılması güç bir ideal gibiydi gözlerinde. Oraya kadar bir gidebilseydi!... Şu evden çıkabilseydi bir… Kaçardı. Dağlara doğru, ormanlara doğru kaçar; yer elmaları, böğürtlenler yiyerek karnını doyurur, gecesini gündüzüne katarak kaçardı. Fakat gidemezdi kapıya. Vücudunda o kuvveti bulamıyor, yorganın altındaki ayaklarının cansız birer et yığını olduğunu hissediyordu. Ellerine dayanarak kalkmayı denedi, tahtalar gıcırdadı. Vazgeçti kalkmaktan. Ağır ağır yatağa uzandı. Döşemenin tahtaları yine gıcırdamıştı. Gıcırtılar sessizlikte toplar gibi geceyi deliyor, yıldırımlar gibi yırtıyordu karanlığı. Ses seda yoktu şimdi. Aşağı katı dinliyordu dikkatle. ---Uyandı galiba, diye bir fısıltı duydu. Ardından iki çeliğin birbirine çarpmasından hâsıl olan madenî bir ses… ---Dikkatli ol!.. Bir kurşun, bir ok, bir sivri bıçak sanki döşemeyi ve yatağı delip de vücuduna saplanacakmış gibi nefesini tutarak bekledi. İçinden, darağacına götürülen suçsuz ve çaresiz bir mahkûmun duygularıyla bildiği bütün duaları okuyordu. Fısıltılar arttı. Korkudan ne dediklerini anlayamıyordu. Ağır geçen saniyelerden sonra nefesini saldı. “Korkmamalıyım.” Diye geçirdi içinden. Korkmakla ve ölümü beklemekle hiçbir şeyi halledemem. Ya fırlayıp buradan kaçmalıyım, ya da… ---Tut şunu, dedi öfkeli bir ses. Ardından: ---Sus be karı!... diye homurdandı bir diğeri. Ne oluyordu aşağıda? Öğrenmeliydi. Yoksa çıldıracaktı yatakta. Nefesini tutarak karın üstü döndü. Sessiz ve ağır bir hamleyle yatağın kanarına kadar süründü. Yere serili olan çulu çekti. Döşemenin tahtaları aralıklıydı. Aralığın birine bir gözünü yaklaştırdı. Şimdi her şeyi görebiliyordu. Kadın elinde lâmbayla tam ortada dikiliyor, İlyas ve babası hemen onun önünde bir şeyler yapıyor ancak ne yaptıklarını eğilmiş vücutlarından göremiyordu. Bir meleme işitti. Meleme acı acı birkaç defa daha tekrarlandı. ---Kapa şunun ağzını be evlâdım!.. ---Tepiniyor, bağlasana ayağını!... Yerde, İlyas ve babasının arasında, bağlanmak üzere olan ayaklarını kurtarmak için debelenen bir keçi gördü. Her şeyi anlamıştı. Gözünü aralıktan çekti, ayağa kalktı. Gıcırdayan tahtalara aldırmıyordu artık. Vardı, pencere önündeki sedire oturdu. Bir sigara yakıp dumanını ciğerlerinin en içine birkaç kez çekip saldı. Gözleri ta uzaklara, doğudan tarafa, tepeleri kızarmaya başlayan dağlara dikildi. Tüyleri diken diken olmuştu. Kadın: ---Kusura bakma oğul, demişti akşam yemeğinde. Misafir umduğunu değil bulduğunu yer. Kasaba yakın olsaydı gider et falan alırdık emme çok uzak işte… Hazır yemek olarak bulgur pilavı var, gayrı bu geceyi böyle idare edin. Sabah ola, hayır ola… Aynen böyle demişti kadın. Çok iyi hatırlıyordu. Ve kendisi?.. Ve kendisi?.. Ve kendisi?... Tiksintiyle irkildi. Birden doldu gözleri. Yaşlar yanaklarından kaydı, dudaklarına geldi. Dudaklarındaki sigaranın filtresi hep ıslandı. Bir de ağzı ekşi oldu… “Ya abla!...” diye geçirdi içinden. “Sizin köyde ne var diye sorup duruyordun. Şimdi öğrendin mi ne olduğunu? Uzaklarda kızıllaşan dağlar kayboldu gözlerinde. Ellerini açıp göğe uzattı. Hıçkırarak: ---Allah’ım, beni affet!.. dedi. |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Müze Maceram
Hayatınızdaki en güzel gün hangisi?Benim en güzel günüm arkadaşlarımla bir müze gezisiydi.Şimdi size hayatımın en güzel gününü anlatacağım. Eskiden yani 4.sınıftayken öğtetmenimiz ertesi gün gezi düzenleneceğini söylemişti.Çok sevinmiştik.Bize izin kâğıtları dağıttılar imzalatmamız için. Ertesi gün, ellerimizde izin kâğıtlarıyla sıra olmuştuk.Çok sevinçliydim.Bir an önce otobüse binip,o müzeyi arkadaşlarımla gezmek istiyordum. İzin kağıtları toplandıktan so nra otobüse yerleştik.En sevdiğim 3 arkadaşımla ben,otobüsün bir köşesine oturmuştuk.Konuşuyorduk.Arkadaşlarımın hepsi erekkti.Nedense erkeklerle ha iyi anlaşırdım okulda...Aramızdan en komiği Cihad,esprileriyle bizi güldürdüğünden zamanın nasıl geçtiğini anlamadık. Geldiğimizde hepimizi bir heyecan sarmıştı.Çünkü ilk defa 5/A sınıfı olarak gidiyorduk bir müzeye...Arkadaşlarım ve ben müzeye geldiğimiz zaman öğretmenimiz uymamız gereken kuralları anlattı.Ondan sonra da içeriye girdik.Orada ismini şu an hatırlayamadığım bir makina gördük.Görevli kişi"Aranızdan saçı en uzun olan arkadaşınız hangisi?"Herkes arkadaşıma bakıyordu.O da tokalarını saçından çıkardı ve görevlilerin yanına gitti.Daha sonra görevliler"Şimdi gördüğünüz bu alet,eğer arkdaşlarınız 3 dediğim zaman eğilmezse onları öldürebilir" dedi.Herkes çok korkmuştu.Ama arkadaşım daha da bir korkmuştu.Görevli"1-2-3" dedi.Arkadaşım 3ü beklemeden korku içinde yere çömeldi.Eli de makinedeydi.Göevli şaka yaptığını söyledi.Bizler için en korkutucu şakaydı.Ondan sonra bizler yani 5 ve 4. sınıflar gruplara ayrıldık.Hatırladığım kadarıyla gruplar 20şer kişiden oluşuyordu.Bizim grubumuz,ilk önce bir odanın içine girdik.O odanın içinde görevli"Arkadaşlar,buraya elinizi,ya da konulunzu koyun.Bu düğmeye bastığınız zaman Elinizin izi çıkar."Birkaç kere denedik.Çok şaşırdık.Ama daha göreceğimiz çok şey vardı.O odadan çıktıktan sonra bir balonun önüne geldik.Bu balona ısı verince yükseliyor,ısısını azaltınca da aşağıya iniyormuş.Çok şaşırdık.Görevli"Arkadaşlar,içine binilebilen balonlarda da bu yöntem uygulanır."Oradan çıkınca bir kürenin önüne geldik.Küreye elimizi değdirdiğimiz zaman,kürenin oratasından çıkan ışınlari elimizin olduğu yere geliyor.İki elimizi koyduğumuz zaman ise ortasından biraz daha ışın çıkıyor. Görevli bizi oradan çıkınca başka bir yere götürdü.Burada bir bisiklt vardı.Pedalını ne kadar hızlı çevirirsen,bisikletin önünde bulunan topo kadar yükseğe çıkarmış.Bunu nasıl yaptıklarını anlamadık açıkçası. Oradan da çıktıktan sonra görevli"Arkadaşlar,şimdi de araçları nasıl kullanacağınızı öğrendiğini için sizi serbest bırakıyorum.İstediğiniz araca bakabilirsiniz."Ben oradan sonra başka bir yere gittim.Bir çember vardı.Üstüne çıktığında kollarını iki yana açtığın zaman daha yavaş,kollarını kapattığın zaman ise daha hızlıdönüyordu bu çember. Daha sonra arkadaşlarımı bulmaya gittim.İçeride yoktular.Dışarıda bir kantinde takılıyorlarmış.Ben de yanlarına gittim.Birbirimize gördüklerimizi anlattık.Birer dondurma aldık.Herkes içerideydi.Yalnıca biz ve birkaç kişi vardı kantinde.Sonra bizi çağırdıklar.İçeriye girdik.Öğretmenimiz dışarıya çıkacağımızı söyledi. Müzeden sonra başka bir yere geldik yürüyerek.Biz arkadaşlarımla yürürken hep gülüyorduk.Nedenini bilmediğimiz için gülüyorduk zaten: Öğretmenimiz geldiğimizi söyledi.Birkaç çocuk gitar,piyano ve keman çalıyorlardı.Yaşları da bizden bir hayli küçüktü.Tebrik ettik onları.Birkaç kitap baktık.Ben gözlem kitabını aldım çevreyi gözlemlemek için.Bir saat kadar orada kaldıktan sonra otobüslere bindik. Okula geri geldik.Çok üzülmüştüm.Çünkü bu gün hiç bitesin istiyorum. O gece yatağıma yatmadan önce tüm olanları günlüğüme yazdım.Yatarken içimden"Ne gündü ama!"demekten kendimi alamadım... |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Ralli Arabası
Caddenin kenarındaki boş arsanın birinde eski bir taksi duruyordu. Plakası sökülmüş, boyası dökülmüş, direksiyonu küflenmiş, koltukları deşilmiş. Caddeden gelip geçenlerden bazıları bu arabayı görüp dalgasını geçerdi. “ Şu araba yepyeni alsana.” “ Bedavaya verseler almam. “ Hey gidi günler hey! Yıllar önce acenteydı. Fabrikadan yeni çıkmıştı. Bir oto galerisine getirildi ama çok beklemedi. Hemen ertesi gün rallici bir genç tar afından satın alındı. Rallici gençti ama ustaydı. Bileği direksiyona, ayağı gaz pedalına tam uyum sağlamıştı. Arabanın bazı yerlerinde değişiklikler yaptı, bir de modifiye yaptırdı ki arabaya, görenlerin ağzı açık kaldı. Gökkuşağının yedi rengi hakimdi arabanın dış görünümüne. Rallici genç bir süre antrenman yaptı arabasıyla yolda, dağda, bayırda. Arkadaşlarına iyi bu araba, güzel iş yapacağım bu arabayla diyordu. O şehirdeki orta çapta bir yarışa girdi rallici genç ve sonuç zafer. Birinciliğin peşinden bir şirket sponsorluğu üstüne aldı, bütün masrafları karşılayacaktı. Şirket arabanın çeşitli yerlerine reklam yazıları yazdırdı. Aksesuarlar yenilendi. Lastikler değişti. Motorun gücü büyük yarışlar için yeterli değildi. Motor da değişti ama araba yine bizim araba. Rallici genç bu arabayla o ülkede pek çok yarış kazandı. Uluslar arası yarışlara girmek için kolları sıvarken şirket ona dış ülkeden bir araba getirdi ve şart koştu: Artık yeni arabayla yarışacaktı. Rallici genç gözyaşları içinde bizim arabayı evin garajına çekti ve yeni arabasıyla yurtdışına gitti. Birliktelikleri sadece fotoğraflarda asılı kalacaktı. Aylar sonra gencin ailesi bizim arabayı sattı. Araba garajda dura dura küflenecekti. Satın alan da ralliciydi ama zevk için yarışa giriyordu. Bizim araba zor durumdaydı. Aylardır garajda kapalı kalmıştı. Bırak yarışı bir kez olsun yollarda tur atmamıştı. İyi bir bakım devresi ve kısa bir antrenman sürecinden sonra girdiği ilk yarışını zor da olsa bitirdi. 25 arabadan yarışı tamamlayan 14 araba vardı ve bizim araba 12. oldu. Yarışı tamamlamayı başaran arabasını bol bol öptü sürücüsü. Daha sonra pek çok yarışa giren ve hiç yolda kalmayan bizim araba birkaç şehrin bir araya gelmesiyle oluşan bir bölge yarışını 3. olarak tamamlayınca her tarafı çiçeklerle süslendi. Aradan zaman geçiyor, modeller değişiyor, çekişi kuvvetli arabalar piyasaya çıkıyor ve yarışlara giriyordu. Bu etkilemedi bizim arabayı da, sürücüsü mimardı ve bir baraj yapımı için görevlendirilince ibre tersine dönmeye başladı. Yaşam kalitesi hızla düştü. Önce bir seyyar gömlekçiye satıldı. Birkaç yıl sonra da bu caddenin kenarındaki arsaya atıldı. |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Ahh Rizem Ahh
Ben de Lütfi Hocamın yazdığı gibi bir gezi yazısı yazmayı düşündüm.Rizeye gidiş yolu: Ben ve kardeşim çok heyecanlıydık.Çünkü ilk defa kendi arabamızla gidiyor idik.Bizim heyecanlı olduğumuz kadar annem ve babam da heyecanlıydı.Bilirsiniz anneler hep bi yere gidecekleri zaman onları bir heyecan sarar.İşte annemi de böyle bir heyecan sarmıştı.Sonun da yola çıkmıştık.Babam iki şöför olsun diye yanına tanıdığımız fırıncı Ali Abi yi almıştı.Fakat o bizimle Ank araya kadar gelecekti.Yola çıkmıştık.Babam bize sık sık nasihatlerde bulunuyordu.Ama biz babamı dinlemiyoduk.Çünkü bizim aklımız o muhteşem güzelliği ile insanı kendine hasret bırakan Rizedeydi.Afyon da idik.Ben kendi aklım da Ege ile Karadenizi karşılaştırıyodum.Ve tabi ki de Karadeniz diyordum.Afyon da bir mola verdik.Sonra tekrar yola çıktık.Afyon da mola verdikten sonra tekrar yola çıkmıştık.Ben bir yandan Rize min o yemyeşil yaylarını hayal ediyor bir yandan da bu yol nasıl bitecek babaya diyordum.Çünkü bizim aile de Rize özlemi herşeyden daha bambaşka olur.Annem Muğla/Milaslıdır.Babam ise Rizeli.Bazı kişiler siz nerelisiniz oğlum dediklerinde ben ve kardeşim Doğukan,nerden olucaz amca Türkiyenin en güzel yeri olan Rizeliyiz tabiki diyoruz.Bizim ailede ben ve kardeşime asla Milaslıyız dedittireme zsiniz.Çünkü biz has ve has Rizeliyiz.Arabada da işte hep Rize yi düşüne düşüne yol almaya başladık.Bana göre yol hiç bitmiyecekmiş gibi geliyodu.Ankaradaydık.Saat gecenin yarısıydı.Annem ve kardeşim uyumuşlardı.Birtek babamla ben kalmıştık.Bi ara babama şöyle dedim:Yahu baba bu Ankara halkı nasıl yaşıyoya burda.Babam da bana şöle dedi:oğlum insanlar buraya artık alışmışlar,ama bi kerre Rize ye gitsinler bak bir daha Ankaraya gelmek isteyecekler mi?Ben de babamın dediklerini onaylamıştım.Sonra yattım,uyandığımda saat sabah vakitleri idi.Kırıkkale^de idik.Orda babamın birlikte görev yapmış olduğu ve bir sene önce ölmüş can dostunun ailesi ve mezarı vardı.Babam için oraya uğramadan geçmek olmazdı.... |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Hayvanlar Alemine Gezi 1
Selam ben bir kaplanım adım ilkyas size hayvanlar hakkında gezi yapıp bilgi vereceğim.Önce kendimi tanıtıyım.Biz kedigillerin en güçlüsüyüz.Filden başka herkesi yeneriz o yüzden klavuzunuz bir kaplan olan benim.Biz kaplanlar yaklaşık 250 kilo olmamıza rağmen çok hızlıyızdır.Çok kurnaz ve zekiyizdir hiçbir avcı bizi yakalayamaz uyurken bile.Bize gece gezen hayvan derler.Gün batımında ava çıkarız.Bunları anlatan dedem "Biz avımıza yılan gibi sokulur akrobat gibi üstüne sıçrarız"dedi.Ona teşek kür edip yola devam ettim.Giderken bir puma gördüm kendini anlattı korkaklarmış avcı ben olmasam onu yakalıyodu be onu korudum pumalar yakalanınca hemen evcilleşirmiş.Pumalar insanlardan hem nefret eder hem severmiş. Onu yanıma aldım adı ertcan mış. |
Cevap : Gezi Hikayeleri
Çok Eğlendik Biz
biz arkilerle beraber parka pikniğe gitmiştik neyse yedik içtik sonra sıra yunuslara binmeye gittik işte parayı verdik yelekleri giydik bindik tam 3 yunus olarak gezdik 12 kişi idik en fazla 4 alıoruz demişlerdi adam bize dedi ki fiskenin altına girmein dedi biz onları dinlemedik girdik arkileri de çarparak girdirdik sonra onlar da hadi bi daha girelim dedi girdik zaten ıslandık dedik ayakkabıları çıkarttık suya daldırdık birbirimize attık bi de su savaşı yaptıık adamlar yarım saat demişti neredeyse bizim bi saati bulmuştu sıra yunusları teslim etmeye geldik ettik biz kaçmayı planlıyoduk ıslağız ya suçluyuz da adam demiri kapattı biz hiç bi yere gidemedik sonra bize kıza kıza elimize bi r tas bi de bez verdi temizledik milletin önünde çok zevkliydi ve bizi göstererekeer fiskenin altına girerseniz sonunuz böle olurkurallar çiğnenmek için deil içilmek ve yiyebilmek için sizde bundan daha güzelini yaşarsınız inşallah |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.