Emre Altuğ - İbret-i Alem
 

Gün geceye varınca
kar gülleri yakınca
gel haneme usulca
dur karşıma boyunca

bir fırtına anında
yar ellerim saçımda
ter boşanır başımdan
her cilveli nazında

hiç bir şey koyamam yerine
kimsenin gitmesin gücüne
sen üstüne alınma
bu sitem benden bahtıma

ibret-i alem olmaya
gönüllüyüm ben ortada
yaratmışsın bir defa
can dayanır mı ah yatmaya