ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Farklı Bi Bakış Açısı

ilk alınan nefesle başladık hayata. konuştuk, anne dedik mama dedik, gördüğümüz duyduğumuz herşey bize bişeyler kattı ve bunlarla hayatımızı yönlendirdik. vakti geldi bey artık okula göndermeli bizim oğlanı die fikrimiz sorulmadan okula gönderildik. yanlış değildi bu, ama biraz eksikti. se okulla yaşlanmaya başladık kimi ii yönlendiriliyor başarılı oluyordu. bizim mehmet vardı benden önce başlamış ama hala birinci sınıftaydı neşeli eğlenceli bi insandı. ama bi türlü okuyamıyordu bazen derdini anlatamıyordu bile. gün geçti büyüdük. ilkokul, orta okul, lise, derken hayata farklı gözlerle bakmayı öğrendik doğru yanlışı kendi düşüncelerimle özdeşleştirip hayatımıza yerleştirdik. ne öğrenmiştik ki, yada ne öğretildi ki bize. okul: eğlenceyi, aile: sevgiyi, korkuyu endişeyi, suçlamayı, tartışmaları, özlemleri vs. aslında ii olanı da, kötü olanıda ailemizden öğrendik. ailemizden öğrendik çünkü, sokaktaki hayatı önce evimizde gördük ilgi gördük ama yemeğe katılmayı unuttuğumuz tuz gibi alaka görmedik. kimi haklıydı çünkü verebilceğim bu, bende bunu gördüm diebilirdi. haklıydıda neden derler anasına bak kıznı al veya babasının oğlu biz onlar gibi yetiştik. çünkü avucundaki paylaşılabilir herşeyi bizlede paylaştı. eksiyi artıyı hesaplamadan. gün geldi artık yaş istenilen yaş, sokakta ablalar abiler görünce heyecanlanır ben ne zaman onlar gibi olacağım derdim hep. oldum işte ama onlar gibi değil, belki onlar gibi ama düşündüğüm gibi değildi. sorumluluk vardı, kazanma ve kaybetme vardı. geçmişime geri döndüm gözlerimi kapatarak nei atlamıştım die. bebek oldum , çocuk oldum, büyüdüm. ama bulamadım sadece hikayeler aklıma takıldı insanların hayatları, harcadıkları ömürleri kitap olan insanları düşündüm. okunmaya değer değer bi hayatı vardı çünkü belkide bu onun değerleriydi. dedim ya hikayelere kafayı taktım, bi kitap aldım elime ömrünün bi bölümünden paylaşmaya değer gördüğü bi anından başlamış anlatmaya. çiçekleri yeni açmış bi ilk bahar sabahı, odanın penceresinden süzülen güneş ışığı, odayı aydınlatmakla kalmamış gözünün içine girmiş die başlamış anlatmaya. kendini anlatmış her sayfasında aşkları, inandıkları ifadeleri, yani herşeyi. çoğu hikayeler acıyla başlar mutlululukla biter ya, kimisi ise mutlulukla başlar ve acıyla biter. peki şunu hiç düşündünüzmü ben olsam ne yapardım die; demenize gerek bile yok aslında okuyunca görüyoruz zaten yanlışı doruyu, peki yaptığı hataya ömrünün ne kadarını feda etti veya hataları neler kaybettirdi. kendi için yaptığı ii şey neydi,onunla ne kazandı. ve farkediyoruz ki hepsi elinde olan değiştirebilceği şeylerdi. bazısı isteği dışında gelişmişti zarar görmüştü ama doru yolu bulamadığından daha çok zarar görmüştü çoğunu tahmin bile edebiliyordu ama tahminleri için hiç birşey yapmayıp kaderi suçluyordu. hepimiz kaderi suçlamışızdır çoğu yerde. ama ALLAH CC diorki . kim kaderine yazılı büyük, küçük günahlarından vazgeçerse, onlara büyük mükafatlar verilecektir. ve her yıl kadir gecesi insanın kaderi yazılır dünyada yaşayacağı ömrü biçilirmiş. yani kader yazılı ama bizim elimizde değiştirebiliriz de..

şimdi soruyorum size...!

eğer tüm hayatınız bi kitapta toplansaydı, kendinize nasıl bi hayat seçerdiniz...

yorumlarınız için şimdiden teşekkürler