ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Segililer Günü Ne Anlama Geliyor!!!

Zaman gazetesi yazarı Mumtazer Turköne`nin kaleminden İşte size sevgililer gününün
>tarihçesi.
Aziz Valentin
>
> 14 Şubat, Batı aleminin “Aziz Valentin Günü” (St. Valentine’s Day).
> Türkiye’de de coşku ile kutlanıyor.
>
>
>
>Tarihin derinlerinden bugüne intikal eden bu özel günü bizler, “Sevgililer
>Günü” adıyla kutluyoruz. Eksik olan, bu özel günün anlamı ve sebebi
>hakkındaki bilgimiz.
>
>Her gelenek bir dinin eseridir. Öyleyse “hangi tanrı ve hangi din?” diye
>sormamız gerekir.
>
>Birbirinden farklı efsaneler var; en meşhuru: Roma’da zalim bir imparator
>olan II. Claudius tahttadır. Bir gün bir ferman yayınlar ve askerlerin
>evlenmesini yasaklar. Sebep, bekar askerlerin evlilere göre daha iyi
>savaştıklarına inanmasıdır. Valentine isimli iyi kalpli bir rahip bu yasağı
>dinlemez. Gizlice askerlerin nikahını kıymaya devam eder. Claudius durumu
>öğrenince, papaz 14 Şubat 269’da yakılarak idam edilir. Genç sevgililere
>karşı yüreği şefkatle dolu bu rahibin ölüm günü, bütün çiftlere adanır.
>
>İkinci efsane, bugüne dair oluşmuş bir âdete ışık tutuyor. Yine antik
>çağlarda Valentine hapiste gardiyanın kızına âşık oluyor. İdam edileceği
>gün, kızcağıza kısa bir ilan-ı aşk notu yazar ve altına şu imzayı atar:
>“Senin Valentine’inden”. Bu ibare daha sonra bütün âşıkların sevgiliye
>arzlarının altına koydukları imzanın kalıbı olur ve “Valentin selamı”
>olarak yerleşir.
>
>Aslında gerçek, bu efsanelerden çok farklı. Eski bir pagan geleneği, Kilise
>tarafından Hıristiyanlaştırılmaktadır. Eski Roma’da “Lupercalia” adında bir
>festival var. Şubat ayının tam ortasına tesadüf ediyor. Pagan inancına göre
>14 Şubat, tabiatın tekrar uyanmasının, yani Bahar’ın başlangıcı kabul
>ediliyor. Bu kabulün arkasında da kuşların aşk mevsiminin başlangıcı var.
>Rumî takvimi Miladî takvim ile eşlersek, bizim mart kedileri de bu aya
>tekabül ediyor. Bu festival, Romalı tabiat tanrısı Faunus’a ithaf ediliyor.
>Romanın kurucuları olan Romus ve Romulus’a bir dişi kurdun annelik yaptığı
>efsanesinin geçtiği kutsal mağara önünde keçiler ve köpekler kurban
>ediliyor. Keçi canlanmayı, köpek de üretkenliği temsil ediyor. Aynı
>festivalde, Romalı genç kızlar ve delikanlılar bir araya geliyor. Normal
>hayatta birbirinden uzak yaşayan gençler, bu festival günü yan yana
>gelebiliyor. Her genç kızın
>adı bir kağıt parçasına yazılıyor ve çömleğe atılıyor. Sonra piyango
>çekiliyor. Delikanlı hangi ismi çekerse akşama kadar o genç kıza refakat
>ediyor. Bu refakatlerin bazıları evlilikle neticeleniyor. Bu gelenek ile,
>yine bizdeki pagan kaynaklı hıdrellez ve newruz kutlamaları arasında bir
>fark yok. Aynı şeyi, tabiatın uyanışını, üretkenliği temsil ediyorlar.
>
>498’de yani tam iki asır sonra Papa Gelasius, pagan Roma âdeti ile St.
>Valentine’i birleştiriyor ve 14 Şubat’ı “St. Valentin Günü” olarak ilan
>ediyor. Kilisenin resmileştirdiği bu gün orta çağlar boyunca uzun yüzyıllar
>kış uykusuna yattıktan sonra 18. yüzyıl başlarında yeniden canlanıyor. Bu
>tarihlerde sevgililer, 14 Şubat gününde küçük not ve hatıra alışverişinde
>bulunmaya başlıyorlar. Günün anlam ve önemi küçük kağıtlara sevgililerin
>karşılıklı olarak yazdıkları duygu ve sevgi ifade eden notlara odaklanıyor.
>Yüzyıl ortalarında basılı kartlar devreye giriyor. Postanın yaygınlaşması
>ve ucuzlaması ile bu kartlar da yaygınlık kazanıyor. 1840 yılı, bir dönüm
>noktası oluyor. Ester A. Howland isimli biri, ilk Valentine kartını
>basarak, bu geleneği bir endüstriye dönüştürüyor. Mutlaka dinî bir geleneğe
>veya ritüele dayanan bu tür kutlamalar için şayet hâlâ bir din ve tanrı
>aramamız
>gerekiyorsa, çok tanrılı dinlerden biri olan “serbest pazar tanrısı”na ve
>“piyasa ekonomisi dini”ne müracaat etmemiz gerekiyor. Aşkları ve sevgileri
>bile standartlaştırıp basit bir tüketim metaı haline getiren,
>sıradanlaştıran ve kitleleştiren serbest piyasa dışında, bize bu gün
>hakkında mesaj veren başka bir kaynak yok.
>
>Aşkın, sevginin, sadakatin ve birlikte yaşanacak hayatın kendisi de
>tüketilebilen bir metaya dönüşüyor böylelikle. Derin duyguların,
>bağlılıkların ifade edileceği, özenle saklanacak mektupların yerini; değeri
>fiyatıyla ölçülen hediyeler alıyor. Şiirin, sanatın, ruhumuzu sarıp
>sarmalayan estetik kayguların yaşamasına, serbest piyasanın acımasız
>kuralları izin vermiyor. Koskoca bir yılda, “bir güne sığdırılan aşk” kaç
>günde tüketilir?