Öpmeden Gitme
 

Öpmeden GİTME

Az önce kapıdan çıkıp gittin
Kuru bir ‘‘görüşürüz’’ ü bende bıraktın.
Darmadağınık odanın ortasında
Derli toplu akıyor şimdi göz yaşlarım.
Dün yiyip de başucunda bıraktığın gofret kağıdıyla
Dertleşiyoruz.
İkimizde içi boşaltılmışlığın ortak paydasında buluşmuşuz.
‘‘yenip bitmiş, kabuğu tersyüz edilmiş,
yarı bumburuşuk ve işe yaramaz bir haldeyim’’ diyor.
Sanki beni bana anlatıyor.

Çalışma masanda Serhat’ın aldığı güller
Bir gofret kağıdına birde bana bakıyor
Kısık sesle bir şeyler mırıldanıyor ama tam duyamıyorum
‘‘beni niye bıraktı’’ diye soruyor galiba
Belki de uyduruyorum.

Yastığında kokun var, birkaç da saç telin düşmüş
Duvardaki bebeklere gülümsedim az önce
Hayret, gülebiliyorum bak !
Ben o bebekleri yerleştirirken
‘‘git başımdan anne’’ diye bağırıp güldüğünü duyuyorum.
Gideyim de...
Nereye ?
Hem ben gitsem de anneliğim gitmez ki benden..

Aman emniyet kemerini sıkı bağla olur mu?
Belli olmaz bu trafiğin hali
Gelmeler gitmeler savurmasın seni..

İlla kavuniçi yada pembe giy bu yaz
Sana çok yakışıyor
Hatta bir çılgınlık yap
Yine kırmızı gölge attır güzel saçlarına
Kulağına o küçük küpelerden taktırırsan da
Bir resim çektir olur mu?

Haa bir de unutmadan
Bu dağınık odanı
Bu dağınık yatağını toplamalı mıyım?
Yoksa her sabah uyandığımda
Sanki sen yeni yataktan kalkmışsın sanıp
Kendimi kandırmalı mıyım?
Nasılsa elimi yüzümü yıkarken
Aynada yüzleşirim kendimle
Pembe ruj küçük harflerle
Bir sızı düşer aynadan yüreğime
‘‘Günaydın Bebeğim,
Beni öpmeden sakın gitme! ’’

kızıma..