ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Bugün Bize Hediyedir!!!

Varsayılan Bugün Bize Hediyedir!!!
ileri derecede hasta iki adam ayni hastane
odasindaydilar.
Adamlardan birinin her
ögleden sonra 1 saatligine oturmasina izin
veriliyordu, cigerlerindeki suyun süzülmesi için.
Bu hastanin
yatagi odadaki tek pencerenin tam yanindaydi. Diger
hasta ise hep
sirtüstü yatmak zorundaydi. Bu iki hasta saatlerce
birbiriyle
konusur, eslerini, ailelerini, evlerini, islerini,
askerlik
anilarini, tatilde gittikleri yerleri anlatirlardi
birbirlerine.
Pencerenin yanindaki hasta, her ögleden sonra
oturmasina izin
verdikleri saati diger hastaya pencereden
gorebildiklerini
anlatarak geciriyordu. diger hasta hep bir sonraki
gunu iple
cekmeye basladi, disaridaki renkli ve hareketli
dünyayi dinlemek için. Pencere, icinde cok güzel
bir göl olan
parka bakiyordu. Ördekler ve kugular gölde yuzerken
cocuklar model
bot'larini suda yuzduruyorlardi. Genc asiklar, gokkusaginin tum
renklerindeki ciceklerin arasinda kol kola
dolasiyorlardi. Ulu
agaclar etrafi susluyor, uzaktan sehrin silueti
gorunebiliyordu.
Pencere kenarindaki adam bunlari muhtesem bir detayla anlatirken,
odanin diger ucunda yatan adam gozlerini kapar ve
bu muhtesem
manzarayi hayalinde canlandirirdi. Sicak bir
ogleden sonra,
pencerenin yanindaki adam gecmekte olan bir senlik
alayini tarif
etti. Diger adam bando seslerini duyamasa bile
hayalinde
canlandirabiliyordu, pencere kenarindaki adamin
tasviriyle. Gunler
ve haftalar gecti. Bir sabah banyo yaptirmak icin
su getiren
gunduzcu hemsire pencere kenarinda yatan hastanin
cansiz
bedeniniyle karsilasti: uykusunda, huzur icinde
ölmüstü.
Hüzünlendi, hastane gorevlilerini cesedi disari
tasimalari icin
çagirdi. Uygun zaman gectigine kanaat getirir
getirmez, diger
hasta pencerenin kenarindaki yataga tasinmasinin
mumkun olup
olamayacagini sordu. Hemsire memnuniyetle istegini
yerine getirdi,
hastanin rahat oldugundan emin olduktan sonra onu
yalniz birakti.
Yavasca, duydugu aciya aldirmadan, bir dirsegine
yaslanarak
disaridaki dunyaya bakmak uzere yatagindan dogruldu
adam. Sonunda,
disariyi kendi gozleriyle gorme zevkini
yasayabilecekti.
Pencereden disari bakabilmek icin yavasca donmeye zorladi
kendisini. Pencere, bos bir duvara bakiyordu. Adam
hemsireye,
vefat eden oda arkadasinin pencerenin disinda gorunen
harika seylerden bahsetmesine sebep olan seyin ne
olabilecegini sordu.
Hemsirenin cevabi, ölen adamin kör oldugu ve
pencerenin onundeki
duvari görmedigiydi. "Sanirim seni cesaretlendirmek
istedi" dedi.

Epilog: Diger insanlari mutlu etmek cok buyuk
mutluluk getirir,
kendi durumunuz ne olursa olsun. Paylasilan dertler
yarisi kadar
üzüntü verir, paylasilan multuluklar ise iki kati
artar. Kendinizi
zengin hissetmek istiyorsaniz, sahip oldugunuz ve paranin satin
alamayacagi her seyi paylasin.

Bu gün bize bir hediyedir.

son yaprak isimli bir kitaptan okumuştum aklımda kalanları paylaşmaya çalıştım.