|
Acımasız Rüzgar
Acımasız Rüzğar
Sırların eşiğine, istemesem de basmıştım yüreğimi Düşüncelerimi delen, acı çivileri Kırmızı noktalara deniz olmuş Köpüklerin de saklıyordum, kendimi Bir kuru ekmek Bir tuz misali Sanki Sen de kalmıştım Bir tamın yarısı gibi Ve bağrım da besliyordum Hiçbir zaman bitmeyecek dediğim Sevgimi Canımın canı gibi Dalıp, dalıp gidiyordum düşlerime Kendime yabancı olmuş düşüncelerimle Ağlıyamıyor gülemiyordum Dudaklarımda hüzün yarası Biribirine küsmüş gözlerim Yüzüme oturmuş acılarım Ve boş kalmış ellerimle Güneşi topluyordum gönlüme Damlayan sessizlik Kol geziyordu hislerim de Duygularım şaha kalkmış Yıldızlar sönüyor Güneş ise çaresiz bakıyordu sevgime Ve Ben Acımasız rüzğarın esintisine tutunmuş Savrulup gidiyordum Bir zamanlar sen kokan görülmezliğe Sevmekse ve sevgiyi yürekte hissetmekse Ben, senin resmini Bulutların en beyazına asmıştım İsmini Uçurtmaların en büyüğüne yazmıştım Ve gökkuşağı renkleriyle süslemiştim Ama olmadı, nafile Artık, el sallıyorum ardından Sahipsiz kalacak sahillerine Boş boş bakan ve seni görmeyen gözlerimle Zamanın çivisi çıkmış olmalıydı Yaşamın acımasız dişlileri Ayak izlerime batıyor Beni benden çalan Bu dünya da, tutuklu kalıyordum Ve hisler perdesine saklanmış duygularım Çaresiz bedenimi delerken Sayfalar kırışır Kalem ağlar Bir damla göz yaşı yakar, tüm şiiri. |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.