ForumSinsi - 2006 Yılından Beri

İnsanların en zayıf yönlerinden biridir unutmak.
Yaşadıkça, sayılamayacak kadar çok insanla muhatap olur, bir o kadar da olayla karşılaşırız.
Yaşadıklarımız, adeta her yeni olaya ve yeni insanlara yer açmak üzere hafıza arşivimize kaldırılır.
Çoğu kez de kendi ellerimizle inşa ettiğimiz hayat apartmanının yıkılışını izler, bazen de altında inleriz.
Sonra da hiç yaşamamışçasına bütün yaşadıklarımızı “nisyan”a terk edip, “isyan”la uğraşırız.
Ne tuhaf değil mi?
Bir defter tutuyorum uzun zamandır. Defterimin adı “Şükür Defteri...”
Olumlu ya da olumsuz her dakikanın şükrünü bilincime kazımak için yazıyorum bu deftere.
“Farkında olduğumun bilincini” hissedip şükretmek için yazıyorum O’na.
Karamsarlıktan, umutsuzluktan, bedbinlikten kurtulmak için şükürlerimi yazıyorum O’na.
Haddimi aşmamayı kendime hatırlatmak için en olumsuz olaylarla ilgili bile şükredilecek yönleri buluyor ve defterime yazıyorum: “Bugün de evime sağ salim geldim, çok şükür….”, “Bugün de nefes alıp verdim, çok şükür…”, “Bugün de rızkım verildi, çok şükür…” gibi.
Yazmayı ihmal etmeseydim şükür defterim şimdiye dek ciltler dolusu olurdu. Ah şu tembellik! Çoğu zaman “kayıtsız” yaşıyorum.
Neler yazıyorum neler: Sahip olduklarımdan dolayı yazdığım şükürlerden tutun da sahip olmadığım ya da olamadıklarım için de bölümler var defterimde. Hatta bazı zamanlar “sahip olduklarım” için ayrı defter, “sahip olamadıklarım” için de ayrı defterler tutuyorum.
Söz gelimi;
Yaşıyorum: Çok şükür
Ellerim-ayaklarım var: Çok şükür
Sağlıklıyım: Çok şükür
Dilim var, konuşabiliyorum: Çok şükür
Düşünüyorum, aklım var: Çok şükür
Hissediyorum, kalbim var: Çok şükür
Sevenlerim var: Çok şükür
Sevdiklerim var: Çok şükür
Dostlarım var: Çok şükür
Kendi çapımda özgürüm: Çok şükür
Zengin değilim: Çok şükür
Bazen de bu topraklar için şükrettiklerim var.

Ve…
Bu bayrama da kavuşturduğu için yazıyorum.

Sonsuz şükürler sana ey Rabbim.

Size de tavsiye ederim.

B. SAİT ÇİFTÇİ
Yeni Asya